Corsega, los nacionalistas, que governan lo país, an lo sens del ben comun

            De passatge en Corsega fa encara qualques jorns, agèri l’escasença de constatar qu’una autonomia politica, per tan menela que foguèsse -e Dieu sap que l’autonomia còrsa es amorralhada per l’Estat imperialista francés-, permet a un territòri d’intervenir concretament dins sa vida vidanta. Ne vòli per pròva lo fach que pas pus tard que lo 12 del mes de febrièr darrièr, l’Executiu de la Collectivat de Corsega aqueriguèt l’aplech de produccion e de comercializacion de las aigas d’Orezza. Fins ara, e per de rasons legislativas e istoricas, la collectivitat territoriala possedissiá pas que la sorga. D’ara enlà, e per la soma de 2,93 milions d’euros, l’usina e la cadena d’embotelhatge son tanben proprietat de la Collectivitat. Son tantes utisses indispensables a l’espleitacion completa d’aquela ressorsa naturala del país. Amb lo contracte signat en febrièr darrièr la crompa de totas las installacions de l’entrepresa de Rapaggio en Corsega Nauta, fins ara proprietat de la SNEEMO (Societat Novèla d’Espleitacion de las Aigas Mineralas d’Orezza), es estada actada.

            Amb aquela novèla situacion, la Collectivitat de Corsega es en situacion de causir la formula juridica d’espleitacion d’aquela riquesa naturala còrsa garantissent los interèsses del pòble còrse. Puslèu que de daissar aquel patrimòni a una societat forastièra o multinacionala, lo govèrn còrse -malgrat de competéncias politicas reduchas tornem o dire- s’es sasit d’aquel pauc de competéncias per far que lo pòble còrse demòre mèstre d’aquesta produccion agro-alimentària. Pròva que los nacionalistas, que governan lo país, an lo sens del ben comun.

            D’aqueste punt de vista las causas son claras. La tòca de l’Executiu (remarcarètz que lo poder franchimand empacha de parlar de « govèrn » e la causida semantica es pas innocenta) es -aitant coma se pòt- la mestresa de l’economia còrsa al servici dels Còrses. Per aquò far va desvolopar e modernizar l’aplech de produccion de las aigas mineralas d’Orezza, mas ditz voler ne demorar aquí. Son ambicion pel pòble còrse es de valorizar totas las riquesas naturala de l’isla. Aquela politica a per tòca evidenta la creacion d’emplecs al país e de repercussions economicas e socialas al benefici del país. Aquela novèla aquisicion es una estapa decisiva dins lo procèssus de desvolopament de l’activitat economica en Corsega.

            Per Gilles Simeoni, le President del Conselh executiu de la Collectivitat de Corsega, e per los autres sòcis de son gabinet, Orezza es un simbòl economic istoric caporal. La Collectivitat s’es fòrça investida dins aquel dorsièr per que lo poder politic còrse mestrejèsse aquela entitat estrategica pel país. Aquela iniciativa del govèrn nacionalista còrse es estada fòrça plan recebuda pel pòble insulari. Sens l’intervencion volontària de la Collectivitat, l’entrepresa èra en dangièr de tampadura. Seriá estat trenta emplecs de perduts. Las gents son estadas sensiblas a n’aquel salvament energic d’una entrepresa ressentida pels Còrses coma una flor de lor economia. D’efièch, al delà de son aspècte economic evident e primordial, las aigas d’Orezza fan tanben partida de l’identitat còrsa.

            Aquel exemple concret demòstra que quand i a una volontat politica afortida de far viure un país, emai dins un encastre juridic estrech, los ciutadans aderisson a una mestresa collectiva de las riquesas naturalas puslèu que las daissar dins de mans estrangièras. Mans qu’an pas qu’un objectiu, lo de ne tirar lo mai de profièch possible per lor sol compte. Sol un poder nacionalista al cap de la Collectivitat de Corsega podiá enfaciar una reflexion e una accion dins aquel sens.

            Se la situacion es pas la meteissa dins las collectivitats territorialas d’Occitània, es, plan solide, per çò que son pas governadas per de nacionalistas occitans. Es la rason per la quala nos devèm totjorn e encara engatjar dins l’accion politica. Malurosament totes los occitanistas an pas encara comprés aquela evidenta necessitat. An pas comprés que la defensa de l’identitat nacionala passa tanben per la defensa de l’economia nacionala. Dins los autres paises en lucha per lor independéncia politica, en Catalonha, Escòcia, País Basc, Corsega, etc… o an comprés dempuèi de temps. Mas la mobilizacion del movement politic occitan dins las eleccions regionalas del 20 e 27 d’aqueste me daissa esperar un reviscòl de la consciéncia politica dels occitanistas e me’n regaudissi. Plan solide los militants del Partit de la Nacion Occitana son tornamai en primièra linha dins aquel combat.

                                                                                                               Sèrgi Viaule