Nicòla Faucon-Pellet : La Rabassière au pays des bergers / La Rabassièra al país dels pastres 

            L’autora Nicòla Faucon-Pellet, los legeires acostumats d’aquesta cronica literària, la coneisson. Aguèri lo plaser e l’escasença de presentar qualques uns de sos obratges : Le fournil de César (lo 1.07.20), Le loup de la Baltique (1.9.20) e Je viens du jardin des cafés (13.12.20). Aquela escrivana vivaresa fa onor a la literatura occitana de lenga francesa. Per çò que, se son òbra es escricha en francés, se tracha plan d’una òbra autenticament e universalament occitana. Convidi totòm de legir sa bibliografia per se mainar que se Nicòla Faucon-Pellet es dins lo monde -a publicat de racontes de viatges complits de l’autra part de la planeta-, es tanben enrasigada en Vivarés qu’es un parçan planetari coma un autre, emai foguèsse occitan. Causa que me cal precisar a l’atencion dels tecnocratas parisencs de la cultura que prenon las ribas de Sèina per lo centre del monde.

Nicòla Faucon-Pellet es d’ont mai occitana qu’acceptèt de son amiga, la paura Maria-Cristina Còsta-Rixe, que Le secret de la Rabassière / Lo secret de la Rabassièra foguèsse tradusit en lenga nòstra. Aquò se faguèt e foguèt publicat a la Edicions dels Regionalismes en 2015. De notar qu’aqueste Lo secret de la Rabassièra t2 es la part segonda del libre qu’ai causit de vos presentar d’uèi : La Rabassière au pays des bergers / La Rabassièra al país dels pastres.

            Dins aquesta seguida retrobam, condreitament, totes los personatges ja rescontrats dins lo tòme primièr : plan solide Mina, que n’es l'eroïna, mas tanben Philippe, Jules, Georges, Rose, Pierre, Léonore e maites encara. Sens comptar que l’autora, presant la companhia dels animals, nos propausa dins sa narracion la preséncia de cats, mas tanben de gosses. Aquestes, auxiliars indispensables als rabassièrs dins lors culhidas, son : Clinton, Lionne, Mascote, per citar pas qu’aquestes.

            Son roman, demest sas nombrosas qualitats, es salpicat de scènas eroticas d’una tras que vesiada sensibilitat poetica. Es, entre maitas causas, a la causida menimosa del vocabulari que se pagèla la beutat d’un escrich. Aqueste obratge de Nicòla Faucon-Pellet, non solament es plan alestit dins son estructura, mas se compren qu’es estat finament ciselat per una expèrta de la narracion. Sas frasas son plan calibradas e jamai clauson pas un mot de tròp, nimai manca pas jamai lo qualificatiu que conven al contèxte. Atanben la lectura de l’obratge es un plaser de la primièra a la darrièra pagina. E se lo volume es un pavat, lo legeire se’n maina pas que quand a virat son ultima fuèlha.

            Mai de cinc cent paginas poirián balhar a de monde lo reflèxe de voler pas se lançar dins una aventura longa de lectura. Seriá de lor part una error caporala ! Lo ritme causit per Nicòla Faucon-Pellet es lo del roman flume que raja suaudament. Dintra dins l’intimitat e la vida vidanta dels personatges, çò que lor balha de carn e los fa umans. Aqueste roman es tanben un recuèlh de las mors e costumas dins lo mitan païsan de l’ora d’ara. Non pas presentament dins lo de l’agricultura industriala, mas plan dins lo de la proprietat familiala dins la quala las gents vivon encara al ritme de la natura e prenon lo temps de la contemplar quand aquò ne vira.

            I auriá encara fòrças causas de dire a prepaus d’aqueste roman que se pòt qualificar de saga familiala. La saga dels Polignac, vinhairons e rabassièrs de generacion en generacion dempuèi plan temps. Nicòla Faucon-Pellet bastís aquí una familha fictiva per la melhor passar, puèi, a l’escànner.

            Psicanaliticament cada familha deu viure amb son istòria pròpria. Alavetz, los Polignac possedisson eles tanben lor pròpri roman familial. Aqueste es mai o mens conegut pels membres de la linhada. Es tanben mai o mens acceptat per d’unes de sos elements. Atanben un iatus, una marrida transmission intergeneracionala, pòt generir dramas e incomprenesons sus la descendéncia. Es aquò que la nòra Mira saufina quand dintra dins l’ostal Polignac. Alavetz, se lançarà dins una enquista que la menarà fins en Africa. La casuda del libre es excepcionala e cadun aurà plaser de la descobrir.

            Aquel volume èssent la seguida de Le secret de la Rabassière / Lo secret de la Rabassièra que se tròba ara en version francesa coma occitana, el tanben deuriá poder èsser, un jorn, disponible dins las doas lengas. Aquela proposicion, aquela suggestion, me fa pensar que s’aquó deviá advenir, la revirada se deuriá far dins lo parlar emplegat fa quelques annadas per la paura Maria-Cristina Còsta-Rixe. Dins una temporada ont los escrivans de lenga nòstra se fan de mai en mai escarses dins lo nòrd del país nòstre, nos mainam que l’emplec d’un occitan estandard fa d’ont mai besonh.

                                                                                                                                Pèire Rabasse

            « La Rabassière au pays des bergers / La Rabassièra al país dels pastres » de Nicòla Faucon-Pellet. Autoeditat. Despaus legal : octobre de 2003. 510 paginas.

https://www.amazon.com/secret-Rabassi%C3%A8re-rabassi%C3%A8re-pays-bergers/dp/2951580118