/image%2F0568858%2F20140111%2Fob_0348f4_logo-pno-jpg){kind=logo}
Jaumet Demèsa contunha d’escriure per la joventut O ai ja escrich dins aquesta cronica, mas o repetirai pas jamai pro, la literatura occitana, malgrat que siá escanada pel poder francés, contunha d’èsser rica de la volontat de sos valents escrivans. Demest...
Lire la suite
OPLO : Serà çò que ne farem Suènhs pallatius per acabar d’esquiçar lo teissut associatiu occitan L’occitanisme, que sembla aver la memòria corta al punt d’aver ja desbrembat los assassinats de Plumalhon, Papagai e La Setmana, pr’aquò pro recents, ven...
Lire la suite
Lo collectatge d’Antonin Perbòsc en francés Quand ai pas pus res per legir en lenga nòstra, legissi en francés, e pus rarament en catalan. Vertat que la produccion libresca occitana (literatura e ensages), nimai per èsser pro dinamica en comparason del...
Lire la suite
Qualques novèlas raiòlas de Joan Guèrs Joan Guèrs, nascut en 1934, es pas un novèl vengut dins lo monde de las Letras occitanas. D’el s’es ja publicat qualques obratges e demest aquestes « Gardonadas » que se ganhèt en 1988 lo prèmi Josèp Salvat. Joan...
Lire la suite
Una gèsta tras que fadassa La primièra causa qu’interròga quand avem aqueste libre en man, es l’anonimat de son autor. Aqueste a causit un escais per signar sos escriches. Ai pas jamai presat lo monde que se van amagar darrèr un escais per dire çò que...
Lire la suite
Lo libre extra-ordinari d’un jaquet pas coma los autres Existís una literatura jacària, valent a dire qu’a a véser amb lo camin de Sant Jacme. Es un genre singular, mas ça que la pro fornit. Arriva sovent que los jaquets, un còp aver acabat lor peregrinacion,...
Lire la suite
