Besièrs, Robèrt Menard refusa lo maridatge a un Argerian clandestin

            Lo dimarç 18 de febrièr de 2015, Robèrt Menard, lo conse de Besièrs èra convocat davant lo procuror de la Républica de Montpelhièr. Se trachava d’una comparucion prealabla a reconeissença de culpabilitat. La comparucion per reconeissença prealabla de culpabilitat (CRPC) es una procedura del drech francés que permet de jutjar rapidament l'autor de l'infraction. E perqué, se vos plai, lo primièr magistrat de la bona vila de Besièrs èra eventualament tengut de reconéisser una culpabilitat ? Tenètz-vos plan, per aver, en julhet de 2023, refusat lo maridatge a un Argerian clandestin que, de subrepés e coma se ditz pudicament en lenga de fusta, « èra desfavorablament conegut dels servicis de polícia ». L’òme aviá fach l’objècte d’una Obligacion de Quitar lo Territòri Francés (OQTF). Plan solide non solament aviá pas ges l’intencion de quitar lo territòri exagonal autrament que forçat e entre dos gendarmas, mas aviá quitament l’intencion de se maridar per rendre bufèca son OQTF. D’efièch lo maridatge amb una Francesa legaliza la preséncia d’un estrangièr sul territòri. Lo que Robert Ménard a refusat de maridar es estat expulsat cap a Argeria doas setmanas mai tard. Sens la vigiléncia e la resisténcia del conse de Besièrs es mai que probable que l’OQTF seriá pas jamai estada aplicada.

            Malgrat que foguèsse estat desfavorablament conegut dels servicis de polícia, lo procuror de Besièrs, que ça que la deviá èsser al corrent dels antecedents de l’òme, aviá jutjat lo maridatge possible. Non solament s’aviá fach son trabalh auriá degut consultar son quasèrn judiciari, mas podiá pas tanpauc conéisser pas son obligacion de quitar lo territòria francés. Malgrat aquò, lo procuror de Besièrs aviá, sans parpalejar, balhat son acòrdi per aquela union. Lo fach qu’una persona qu’auriá pas degut èsser presenta en França li venga demandar l’autorizacion de se maridar semblèt pas lo trucar. Lo fach que siá clandestin e delinquent li lisèt sus la comprenèla. Me desencusi pas de far aquela suposicion, e me demandi s’aqueste magistrat es, o èra pas, sòci del famós « sindicat de la magistratura ». La famosa organisacion qu’alestiguèt « la muralha dels cons ». Amb aquò se cal pas estonar que, se dins l’Estat francés la polícia fa son trabalh, la justícia es a la trigòssa. D’aquela incuria judiciara la societat tota ne patís, e ne patís cada jorn. L’inseguretat grelha d’ara enlà a cada cantonada de carrièra e pas solament dins las banlègas de las metropòlis. D’ara enlà, las quitas pichonas vilas son tocadas per la crimininalitat. En çò dels delinquents regna pertot lo sentiment d’impunitat. La polícia arrèsta, mas la justícia daissa far. I auriá fòrça a dire e a desvolopar sus aquel sicut. Vertat que la justícia manca de presons per poder menar una politica repressiva que se tenga (remembri que la repression a valor educativa per los que s’i coneisson un pauc en criminologia). E se mancam de presons es la fauta dels politicians, totas etiquetas confondudas, que dempuèi cinquanta ans son estat incapables d’aplechar lo país de presons. Quand se sap que la seguretat es maire de libertat se cal pas estonar de las desfisança dels ciutadans de cara a la classa politica.

            Per ne tornar a Besièrs, urosament la vila a un conse intelligent e coratjós. Es segurament la rason per la quala los besierencs l’an tornat elegir aprèp un primièr mandat, al torn primièr e amb, tenètz-vos plan, 68,74 % de las voses. Sabi pas se i planes conses en Occitania e en França que se poscan glorificar d’aquò.

Cossí que ne vire, Robèrt Menard s’es lèu mainat de la contradiccion que i aviá a maridar qualqu’un qu’auriá degut èsser remandat manu militari fòra de las frontièras. Lo pièger de tot, mas doblidessem pas que demoram en Absurdiland, es que la lei obligariá un conse a maridar un clandestin (sic). Sovent dins una tala situacion capborda, los conses bailejaires tampan los uèlhs sus aquela impensabla paradòxa.

            Alavetz, en França d’unas lèis van a l’encontre d’autras, mas fins a Robèrt Medard totòm fasiá mina de se’n mainar pas. Clucavan los uèlhs, tampavan las aurelhas e se piuçavan lo nas. Autrament dich del iatus se’n batavan completament, lor sola terror èra pas lo ben comun, mas la paur de passar per racista.

            Gràcias a Robèrt Menard, que sapièt levar la lèbre e la butar, lo Senat va examinar lèu una proposicion de lei d’un sol article qu'a per mira d’« enebir un maridatge en França quand l'un dels futurs esposes residís irregularament sul territòri ». Atal las causas se van clarificar sul sicut. Aquò empacharà benlèu los conses de venir esquizofrèns entre lor foncion d’oficièr d’Estat civil e d’oficièr de polícia judiciara.

A la sortida de sa convocacion al tribunal de Montpelhièr, Robert Ménard a indicat aver refusat la proposicion del magistrat, çò que significa que serà convocat a una data ulteriora davant lo tribunal correccional. Cal esperar que d’aicí-ailà la lei prepausada pel Senat serà estada votada.

De notar, ça que la, que los ministres de l'Interior Bruno Retailleau e de la Justícia Gérald Darmanin se son totes dos prononciats per un cambiament de la lei per tal d’empachar lo maridatge quand l'un dels esposes es en situacion irregulara. Una granda majoritat de ciutadans sostenguèron condreitament la posicion intelligenta e coratjosa del cònsol màger de Besièrs.

      Sèrgi Viaule