Lo professor Paty es conegut per èsser un pedagòg e un educator de tria.

            La causa es pas novèla e es pas lo còp primièr que la denoncii. Me fa dòl de constatar un còp mai que l’ultra-esquèrra occitana seguís coma un gosset alienat sa mèstra l’ultra-esquèrra francimanda. Soi desolat de véser cossí aquel monde mancan d’autonomia de pensada. Soi malcorat de véser atal de compatriòtas meus enfangats dins una ideologia fanatica (fanatica al sens que lor fa pèrdre rason). Se dison occitanistas mas ne visiblament demembran e rebutan las valors nòstras de prètz, paratge e convivéncia. De fach, çò mai afligent es que semblan seguir una mòda ideologica e sectària. I a los que crean la mòda e los que la seguisson. I a los que son capables de pensadas autonòmas e los que seguisson per pigressa intellectuala.

            Ne vòli per pròva un còp mai un article paregut fa pas gaire sus un blòg occitanista gaire reputat per sa dobertura d’esperit e son objectivitat. Per o dire net, un blòg de propaganda ultra-esquerrista sempre lèste per lecar las babochas de l’islamisme assassin. De l’autor, collaborator acostumat del blòg, se seriá pogut esperar melhora analisi. Mas, que volètz, quand l’ideologia vos escana al punt de vos curar lo cervèl, se cal esperar al pièger. E lo pièger advenguèt.

            Aquel òme, pr’aquò reputat san de còs e d’esperit afortís sens parpalejar que, lo citi mot per mot : « Presentar Samuel Paty coma assassinat per aver fach un cors sus la laïcitat, es pas vertadièrament exacte ». Reconeis pasmens qu’èra bon professor e qu’escalcissiá son cors sus la laïcitat dempuèi d’annadas e d’annadas sens jamai aver agut de problèma. Lo professor èra apreciat de sos collègas e de la majoritat dels parents d’escolans.

            En 2020 faguèt normalament son cors sus la laïcitat sens saber qu’anava tombar sus una còla de fanatics musulmans que l’anavan decapitar. Pr’aquò aquò se sap ben pro que l’islam pòrta consubstancialament lo fanatisme en el a causa del tèxte del coran. Ni per aquò, lo famós autor de l’article, que segurament a pas jamai legit lo coran, pensa que se lo professor es estat decapitat es a causa de circonstàncias malurosas e fortuïtas. L’islam i seriá per pas res. Se trachariá just de l’animositat d’una gojata musulmana de cara a son ensenhaire que seriá malencontrosament a l’origina d’una decapitacion salvatja en plena carrièra. Plan solide l’autor de l’article parla pas ges de l’origina d’aquela ressentida de la dròlla de cara al seu professor. Se ressentida i a, benlèu que la coneis pas, mas es ça que la bon de remembrar que lo professor Paty es conegut per èsser un pedagòg e un educator de tria. De cap de biais, e l’enquista o a demostrat, i a agut error de sa part. D’alhors lo quiti autor de l’article reconeis que « lo cors se debanèt suaudament ». Reconeis tanben, çò que totòm sap, que la gojata èra quitament pas presenta al cors.

            Mentretant la dròlla aprofiècha del fanatisme latent de l’islam per nòser a son professor. Monta son paire contre lo « cafir » (mescresent, atèu e tota persona qu’es pas musulmana) Samuel Paty. Aqueste paire, que nauleja dins los mitans fanatics musulmans, sens cercar a verificar çò que li conta sa filha, emborniat per l’òdi de tot çò qu’es pas musulman, amb sos amics, lança suls malhums socials una campanha de denigrament e d’asirança contra lo professor. Totjorn per l’autor de l’article aquela campanha d’asirança e aquela òdi contra l’alteritat auriá pas res a véser amb l’islam, seriá just un malurós trabuc de circonstancia. I a pas mai òrb que lo que vòl pas véser, auriá dich ma Paura maire s’èra encara d’aqueste monde.

            L’autor ajusta ça que la, cossí poiriá far autrament ? Que « per malastre lo paire coneis un militant islamista que n’aprofeita per botar d’òli sul fòc ». Notarètz amb ieu lo « per malastre ». Aquí l’autor de l’article se trufa del monde. Avèm nosaus un provèrbi (los provèrbis son pas vertats vertadièras mas balhan una indicacion) que ditz : « Diga-me qual frequentas, te dirai qual siás ». Cossí que ne vira, l’òdi dels musulmans per « cafirs » s’espandiguèt coma una ventada de polvera e se trobèt un Chechèn assassin per decapitar salvatjament lo professor. L’autor de l’article s’es pas pausat la question de saber se per astre l’adolescenta messorguièra foguèsse estada d’una familha atèva, bodista, animista o josiva aquel afar auriá desembocat sus una decapitacion coma se’n practica pas pus que dins los païses musulmans ? « Dins los païses musulmans » e ara pertot sus la planeta ont i a de musulmans. Non pas ! Fa absoludament abstraccion del fach que la familha de la dròlla, tal coma l’assassin, son musulmans. Pr’aquò l’istòria, vièlha e recenta, mòstra plan lo fanatisme murtrièr de l’islam.

            Per demesir l’òrror dels crimis dels fanatics, los islamo-esquerristas son acostumats a los negar dins la confusion la mai sorna. Emplegan aquel subterfugi dempuèi totjorn, mas lor reviscòta, lor malonestetat engana gaire de monde. Per exemple en metent aqueles crimis sul meteis plan que de crimis perpetrats fa de sègles. Fan coma se dempuèi l’umanitat aviá pas evoluit. L’autor d’aqueste funèste article deròga pas a la règla : Un Chechèn pòt ben decapitar dins la carrièra un professor per aver mostrat de dessenhs pendent un cors, vist que Richelieu (1585 – 1642) fasiá el tanben decapitar los qu’èran pas d’acòrdi amb el. Talas insinuacions grandisson pas lor autor e cadun jutjarà.

            Voler far creire qu’aquel òrre assassinat es pas qu’un simple incident degut a las messorgas d’una gojata e qu’auriá pas de cap de biais a véser amb l’islam es un crimi contra la realitat dels fachs e contra l’intelligéncia. Mas la majoritat de las gents an d’uèlhs per véser, d’aurelhas per ausir e una intelligéncia per soscar. Atanben sabon que l’islam met en perilh la libertat de consciéncia, la laïcitat e la convivéncia. Contra lo progrés, l’islam vòl nos tirar enrè per nos tornar a l’antiquitat. Es malurós de constatar que dempuèi de temps l’ultra esquèrra a abandonat las valors umanistas per sosténer lo pus escur dels escurantismes. Paradoxalament aquelas libertats fondamentalas es ara l’ultra drecha que las defend. Al lòc de luchar contra totes los escurantismes, l’ultra esquèrra s’acontenta d’uèi de manjar de rector e de rabin. Per contra, probablament a l’encòp per exotisme e per coardisa, se clina davant los imams en lor parant lor garganta. Dins aquelas condicions se cal pas estonar de véser en França lo Recampament Nacional pujar de mai en mai a cada eleccion. La peta e l’inintelligéncia de l’extrèma esquèrra fan lo lièch de l’extrèma drecha. Fa trenta ans qu’o disi e res cambia pas. Pendent que los esquerro-islamistas cacalejan sul codèrc, lo rainal del supremacisme francés puja dins las urnas. E se deman avèm lo Racampament Nacional al poder a París « serà pas que pan benesit a la glèisa », auriá tornamai dich ma Paura maire qu’èra tant atèa coma ieu, mas que fasiá una lenga plena d’expressions idiomaticas saborósas.                  

             Sèrgi Viaule