Lo mesprètz mai total dels dreches umans es una constanta de totes los imperialismes

            Fa qualques annadas d’aquò, alara que França, per l’intermediari de son president de la Republica, faguèt dire a las autoritats imperialistas chinesas d’arrestar sa repression contra lo pòble tibetan e reconéisser sos dreches (en fasent ça que la mèfi de parlar pas del drech a l’autodeterminacion), las dichas autoritats pequineses l’aguèron aisit de respondre al monde de París qu’abans de lor far la leiçon deurián eles-meteisses acapçar lor ostal e reconéisser los dreches nacionals del pòble còrse. Atal se debana a bèlis uèlhs vesents de totes los democratas de la planeta lo jòc cinic dels imperialistas que s’amusan dels patiments de las nacions colonizadas. Dins lo cas present, los imperialistas chineses e franceses jogan al ping-pong en se remandant sul nas las nacions còrsa e tibetana. Per definicion los imperialismes se trachan de la dignitat de las nacions conquistas, e doncas de la dignitat umana, coma d’una figa. Se creson de cap de biais tenguts de respectar la mendre etica o morala que foguèsse. Lo pes de lors bombas e de lors armas de destruccion massissa se chautan de justícia e d’equitat e d’umanisme.

            Lo mesprètz mai total dels dreches umans es una constanta de totes los imperialismes jos totas las latituds que foguèsse. Ne vòli per pròva çò que se passèt darrièrament entre Espanha e Marròc. De temps en quora i a de tiratge entre aqueles dos imperialismes vesins, lo marroquin que coloniza la nacion berbèra e Saara Occidental e Espanha qu’oprimís las nacions catalana, basca e la part galiciana de la nacion portuguesa.

            Los tiralhaments tornèron començar quand Espanha recebèt dins un espital de Logronh Brahim Ghali, lo cap del Front Polisario, qu’aviá agantat la covid-19. Plan solide que dins la logica agressiva de la monarquia totalitària (desencusatz lo pleonasme) marroquina, un bon enemic es un enemic mòrt. Que siá estat tuat d’una bala e de marrana, per el sonque compta la resulta. Aquel repròcha fach a Espanha d’aver portat assistància a un malaut es una ignominia assumida a la vista e sabuda de totes los Estats, que d’unes s’autoproclaman democratics quand aquò los arrenga tot oprimissent d’autras nacions.

            Alavetz, Marròc enferronit de çò qu’Espanha aja sonhat un malaut (notarem que se tracha plan de sonhar un malaut e pas d’un sosten politic a un movement de liberacion nacionala), la menacèt de … reconéisser la Republica catalana e de recaptar los exilhats politics secutats. Tocam aicí al comble del cinisme e de l’ipocrisia. Que, se plan solide Espanha a pas jamai ensajat de far respectar los dreches dels pòbles al Saara e en Berberia, Marròc s’es pas jamai engatjat a far respectar aqueles meteisses dreches en Catalonha, País Basc, o endacòm mai. Los bailes d’aquelas doas nosiblas monarquias (coma los bailes de totes los Estats imperialistas) se compòrtan tals de gents immaduras. Aquel jòc politic reverta çò que se passa dins las corts de recreacion de las escòlas primàrias.

            Aquel mesprètz de las nacions oprimidas que son presas per moneda de chantatge, se debana sens que degun denoncièsse aquel comportament escandalós. Mas la question que se pausa es aquesta : Quin Estat seriá actualament en mesura d’assegurar qu’el es pas opressor de cap a una autra nacion, o part de nacion ? Cèrtas n’i a, mas aquestes son pas nombroses e sovent son de nacions amb un territòri pauc espandit e doncas d’una poténcia militara limitada, valent a dire d’una poténcia terrorizanta mendra.

            Tant que los democratas de totes los paises auràn pas lo coratge de se quilhar contra l’injustícia de l’imperialisme, las nacions saariana, berbèra e catalana contunharàn d’èsser presas dins l’estòc de l’ignominia. Lo coratge es una causa tras que rara en politica. Es una qualitat tan rara en Euròpa coma suls autres continents del vilatge planetari. L’imperialisme es tan de drecha coma d’esquèrra. Es una patologia estatala que deu de longa èsser entrepachada per totes los democratas vertadièrs de la planeta. Sol l’etnisme, desvolopat per Francés Fontan, pòt sortir l’umanitat d’aquela androna.

            Aquel exemple d’ajustas verbalas entre Marròc e Espanha demòstra plan que quand las democracias respectan pas lors principis fondamentals, aquò’s son las dictaturas, qu’ipocritament e a bon compte, se trufan d’elas. En respectant pas lo drech a l’autodeterminacion dels pòbles, las democracias perdan tota credibilitat en extèrne e, plan mai grèu, en intèrne. Quand l’Union Europèa protèsta contra l’empresonament de democratas en Russia, China, Turquia, Marròc, etc… e que tampa los uèlhs quand Espanha embarra de democratas europèus, òc-ben, l’Union Europèa s’autodestrusís. Alavetz, nimai per son Prèmi Sakharov, degun li pòt pas mai far fisança. Aqueles comportaments de politicians nacional-supremacistas son un crimi contra lo bon sens e l’etica politica ; un crimi contra la jutícia, e per tant, una escòrna a l’intelligéncia.

             Sèrgi Viaule