Cal pas jamai desesperar de res, nimai de degun

            Un còp fa pas costuma, vos vau parlar dels afars de ma vilòta de Sant Sulpici la Punta. Tot sapient que l’universal partís del local, i a pas ges d’incongruitat a n’aquò. La comuna de Sant Sulpici la Punta compta 10 000 estatjants. Se pòt considerar qu’es una vila mejana, emai s’es dins la mejana bassa. Aviam dins la ciutat una sala granda que servissiá de gimnasi e tanben aculhissiá los eveniments un pauc importants (los voide-trastes, las fèstas d’associacions, etc…). Manca d’astre, lo bastiment, pr’aquò recent, patiguèt de mantuns malordits. Atanben, en 2016, una tempèsta damatgèt malament la bastenda. Passarai lis sul fach que calguèt esperar uèit ans per la tornar adobar. Sabi ben que las companhiás son pas jamai preissadas per pagar los degalhs, sabi tanben que calguèt mantunas expertesas abans de començar los trabalhs, mas aquò explica pas tot. S’i  ajustèt la lentor del municipi pr’amor qu’a Sant Sulpici la Punta aqueste trabalha totjorn a l’alentit, al diesèl se me pòdi permetre aquela metafòra.

            Autres còps, vòli dire abans la tempèsta, la sala s’apelava « Polyespace ». Dempuèi qu’es adobada, la municipalitat la vei coma « lo futur vaissèl amiral de la joventut ». Cal dire qu’en çò nòstre avèm pas paur d'èsser grandiloquents e una mica pomposes. Avèm tendéncia a nos encréire. Sens èsser completament lenga de pelha, me pensi qu’aquel travèrs poiriá venir de çò que lo Conselh Municipal es macronista. Los conselhièrs an probablament pres los defauts del locatari del palais de l’Elisèu. Lo mimetisme es quicòm de terrible.

            Sabi pas perqué, ni cossí, mas la municipalitat a decidit de cambiar lo nom de la sala. Aquel procès de cambiament de denominacion se volguèt una demarcha ciutadana de las bèlas. Començèt aqueste mes de setembre. Dins un temps primièr los estatjants agèron a propausar fins a tres noms sul site Internet de la comuna o en passant per un formulari papièr disponible a l’Ostal de comuna e dins qualques autres airals de la vila. 135 proposicions foguèron fachas, çò que, fin finala, representa quicòm. Se servèt las 38 que tornèron lo mai sovent.

            Alavetz, un comitat de denominacion comprenent de conselhièrs municipals de la majoritat coma de la minoritat e de representants d’associacions se recampèron lo 18 d’octobre per deliberar. Cinc denominacions potencialas foguèron retengudas per una ultima consultacion de la populacion que se debanèt aquesta entre lo 28 d’octobre e lo 11 de novembre. Aqueles noms èran « Le Hangar », « L’Escale », « L’Amassada », « Le quai » et « l’Amirail ». Per « Amirail » teni de precisar que fau pas de dèca d’ortografa, es plan atal que la proposicion foguèt estada facha e enregistrada. Probablament per çò que la sala es tenenta a la gara ferroviàira.

            Ma suspresa foguèt bèla quand me mainèri que L’Amassada èra estada retenguda per l’ultima seleccion. Un nom en occitan e condreitament ortografiat, m’esperavi pas a n’aquesta ! Teni de precisar que s’a Sant Sulpici la Punta i a una filièra bilingüa dins l’ensenhament de la mairala fins a la fin del collègi dempuèi ara trenta ans, malurosament i a pas cap d’associacion culturala que faga d’animacion dempuèi que s’atudèt fa un vintenat d’annadas lo Cercle Gustau Farenc. Malgrat aquela manca, e es aquí que jai la suspresa, d’unes estatjants son pro estacats a l’identitat occitana de la vila per aver votat per L’Amassada. L’occitanista que soi, s’en regaudís. Es d’ont mai regaudissent qu’èra inesperat dins una vila qu’a triplat sa populacion en trenta ans. Los novèls venguts, ça que la, venon rarament d’en defòra d’Occitània. Son de gents de Lengadòc o de Gasconha que generalament son venguts demorar a Sant Sulpici la Punta per poder trabalhar a Tolosa sens aver a viure dins la metropòli.

            Esperavi amb despaciéncia la resulta de l’ultima votacion de la populacion entre los cinc noms retengut. Lo verdicte tombèt lo 12 de novembre e foguèt… « L’Amassada » ! Si-ben-tant, foguèt « L’Amassada ». Segon lo servici de comunicacion de la comuna la denominacion occitana l’emportèt amb 34,7 % dels sufragis. Aquela consultacion democratica balha a soscar. Fa pensar a la denominacion organisada democraticament de la Region Centroccitana que preguèt lo nom de « Occitanie-Pyrénées-Méditerranée » e non pas lo de « Bas de France » o quicòm d’aquel calibre. Aquela denominacion d’una sala municipala a Sant Sulpici la Punta amb un nom occitan es pas completament anecdotica. Demòstra plan que los Occitans, quand son consultats, exprimisson un cèrt estacament a lor identitat. Ça que la, nos cal relativizar l’afar. Se poiriá plan que foguèsse pas qu’un estacament nostalgic. Un interés menèl que se tradusís pas jamai per una volontat politica de s’afirmar coma Occitan. Ne vòli per pròva que per las eleccions legislativas del 30 de junh e 7 de julhet de 2024, sus la comuna, la candidata de Bastir, Clara Dauger, faguèt 112 voses, çò que representa 2,2 %. Resulta plan melhora que lo 1,32 % obtenguts sus l’ensemble de la circonscripcion. Pasmens, sèm luènh dels 34,7% obtenguts per los que se mobilisèron per balhar un nom a la sala.

            Tot comptat e rebatut, aquela votacion populara, sens ne tirar de conclusions tròp aborivas es ça que la un signe. Es lo signe que cal pas jamai desesperar de res, nimai de degun. Nos cal contunhar a intervenir al prèp del pòble e esperar que lèu L’Amassada aculhirà de bravas fèstas occitanas.

                Sèrgi Viaule