TRIBUNA LIURA
Sénhers Flamingants, ai dos mot per vos rire...
Sénhers Flamingants, ai dos mots per vos rire...
I a de temps que voliái denonciar lo racisme ordinari dels benpensants. Quand disi que « i a de temps », vòli per aquí precisar qu’aquò fa d’annadas e quitament de decennias. Aquò remonta a las annadas setanta del sègle passat quand totòm se clinava respectuosament sus l’engenh del cantaire valon Jacques Brel. Degun, e subretot pas los benpensants d’esquèrra coma de drecha o del centre se seriá pas azardat a criticar lo que « sublimissiá tan plan la lenga francesa ». Sabi pas s’o avètz remarcat mas en França, e subretot a París ont son concentrats los mejans de comunicacion, quand se tracha de la defensa e de l’illustracion de la lenga francesa, i a pas mai de partiment politic. Es una polida unanimitat, es lo front comun del chovinisme francés. Los francistas son talament ideologicament encloscats que ne venon racistas ; los unes sens se’n mainar, los autres de plena consciéncia. I a qu’a véser lo racisme anti-occitan que Josiana Ubaud ne publiquèt fa pas gaire un polit florilègi.
Mas d’uèi, vos vau parlar d’un racisme que fins ara n’ai pas jamai ausit parlar enluòc, nimai ai pas jamai res legit sus el. Se tracha del racisme del cantaire Jacques Brel. Cèrtas, lo paure el es ara mòrt. Es mòrt, mas sos tèxtes e sas cançons son encara vius. Totòm los pòt encara ausir e doncas son racisme contra los neerlandofònes contunha d’èsser difusat a travèrs sos disques. A n’aquel prepaus d’aquel racisme anti-neerlandés soi estat totjorn espantat de constatar qu’es encara passat jos silenci, i comprés en çò dels militants occitanistas als quals normalament aquelas paraulas lor aurián degut escaraunhar los timpans. Aqueles tèxtes racistas son pas una invencion de Sèrgi Viaule, totòm los pòt trobar gravats suls disques o quitament legir sus Internet. Vo’n balhi qualques exemples :
La cançon titolada « La…, la…, la… », paraulas e musica de Jacques Brel data de 1967. Aquí-ne un extrach :
(…)
Demorarai dins una quina que siá Belgica
Que m’insolentarà tant coma ara
Quand li cantarai : Visca la Republica !
Visca los Belgians ! Merda, pels flamengants
La… la… la…
La… la… la…
(…)
Qualques remarcas sul tèxte. Primièrament, e probablament per servar la rima amb « flamengants », escriu « Belgians » a la plaça de Belgas. Aquò rai ! qu’aquò es per la forma artistica. Çò pus deplorable es que dins lo tèxte qu’ai trobat sus Internet, se Belgians a condreitament sa majuscula, per contra « flamengants » l’a pas. Probablament que pel cantaire francofòne los que parlavan pas francés en Belgica s’ameritavan pas d’èsser tractats en èssers umans. D’alhors los consideravan clarament per èsser, segon son mot pròpri, de « mèrdas ». Mas aquelas paraulas semblan pas trucar la sensibilitat dels benpensants franceses.
Autra cançon que las paraulas son de Jacques Brel e que data de 1977 es Los Flamengants (aqueste còp amb la majuscula). Tenètz-vos plan, es anonciada coma « cançon comica », si-ben-tant, es plan anonciada « cançon comica ». Anatz poder apreciar lo comic d’aquestas paraulas tras que racistas.
Sénhers Flamingants, ai dos mots per vos rire (sic)
I plan tròp de temps que me fasètz fregir
(…)
Nazis pendent las guèrras e catolics, entre elas
Esitatz de longa entre lo fusilh e lo missal
Las vòstras miradas son luenchencas, vòstre umor sangbegut
Emai s’a Gand i aja de carrièras que pissan dins las doas lengas
Vesètz, quand pensi a vosaus, presi que i a res de pèrdre pas
Sénhers Flamingants, vos emmerdi
Lordejatz Flandra, mas Flandra vos jutja
Vesètz la mar del Nòrd, s’es enfugada de Brujas
Arrestatz de me conflar mas robinhòlas vièlhas
Amb vòstre art flamenc italo-espanhòl
Setz talament, talament tròp pesucs
(…)
E s’a las femnas joves, se gausa un cant flamenc
S’envòlan en somiant als ausèls ròses e blancs
(…)
Vos enebissi d’obligar nòstres enfants
Que non vos secutan, a japar en flamenc
E se mos fraires se calan, alavetz tan pièg per elas (sic)
Canti, persistissi e signi, m’apèli : Jacques Brel
Quina asirança ! Quina asirança per de monde flamenc qu’a Gand e Brujas son es çò lor e que, per tant, parlavan e parlan naturalament la lenga del país, valent a dire lo neerlandés. Jacques Brel es la caricatura de l’imperialista. Es de la grana de Jules Ferry. Es d’alhors la rason per la quala ai pas jamai ausit cap de Francés denonciar son racisme. Per çò que pels Franceses i a lo bon racisme, contra los Bretons, los Occitans, los Còrses e lo marrit racisme contra los Negres, los Asiatics, los Arabs, eca… Vergonha a n’eles !
Remarcarètz que dins aquesta cançon racista l’autor se permet d’èsser grossièr. Tre que qualqu’un demanda justícia per el, se s’opausa a l’imperialisme francés pòt pas mai èsser considerat coma fasent part de l’umanitat. Atanben, per Jacques Brel e sos partidaris, los Flamencs parlan pas mas « japan ». Son denonciats coma essent de gosses. Son desumanizats coma totes los racistas del monde desumanizan lors victimas. Fa japar los neerdandofònes puslèu que los far parlar coma tot èsser uman, seriá « comic » ? I a pas que los supremacistas per cometre tala ignominia. S’a la plaça d’aver dich « Flamingants » aviá dich « Negres » la cançon seriá estada moralament e judiciarament condemnada. Cossí se fa qu’en 2024 aquela cançons son encara difusidas sus las ondas e a la television ? Que fan los inenarrables voquistas ?
L’engenh artistic, quand n’i a, non sauriá balhar a l’artista l’autorizacion d’èsser racista. Se que non aquò seriá admetre que i a un bon e un marrit racisme. Es malurosament çò que se passa amb Jacques Brel. O torni dire, ai pas jamai ausit denonciar l’òrre racisme que tota sa vida escupiguèt a l’encontre dels Neerlandeses de las Flandras. Vergonha a los que l’escotan encara !
Sèrgi Viaule
NDLR
Cal dire ça que la que Brel (de paire flamenc e de maire valona) cantèt en flamenc tanben e son asirança pels flamencs durèt pas tota sa vida. Se cambièt puèi en respècte :
Títol |
Data |
Remarca |
Marieke |
1961 |
Version escricha e interpretada en neerlandés |
Laat me niet alleen |
1961 |
version neerlandesa de la cançon Ne me quitte pas |
De apen |
1961 |
version neerlandesa de la cançon Les singes |
Men vergeet niets |
1961 |
version neerlandesa de la cançon On n'oublie rien |
https://fr.quora.com/Pourquoi-Jacques-Brel-ha%C3%AFssait-il-les-Flamands
https://www.paroles.net/jacques-brel/paroles-marieke