Lo lop de la Baltica de Nicòla Faucon-Pellet

« Lo lop de la Baltica »,

novèlas animalièras e policièras de Nicòla Faucon-Pellet

            Nicòla Faucon-Pellet, la coneissèm e la coneissètz. Es l’autora del famós roman « Lo secret de la Rabassièra » que se pòt tanplan legir en francés coma en occitan de mercé a la Paura Maria-Cristina Còsta-Rixe e a las edicions dels Regionalismes. Es tanben l’autora del roman « Lo fornil de Cesar » qu’aguèri lo plaser de vos presentar, fa gaire, dins aquela meteissa cronica.

            D’uèi, vos vau parlar d’un autre de sos libres que veni tot bèl just d’acabar de legir. Se tracha d’un recuèlh de novèlas del polit títol de « Le loup de la Baltique / Lo lop de la Baltica ». Son tèxte primièr es engimbrat d’un biais fòrça original. Es escambarlat entre lo raconte d’una vida de païsan dins sa bòria e, se no’n tenèm a sa conclusion, lo conte fantastic. Aquela sentida a las termièras del banal e del quasi subrerealisme es d’un efècte estranh. En literatura, lo fach es pro rar per èsser relevat. Dins aquel tèxte, Nicòla Faucon-Pellet demòra enrasigada dins çò que coneis melhor per o nos far despartir dins un registre poëtic. A ieu m’agradan los autors que demòran dins lor univèrs e que l’explòran dins totes sos recantons. Un espaci que son de longa a questionar amb franquesa e interés, coma o fa l’autora vivaresa se me’n pòdi téner a çò qu’ai ja legit de sas òbras.

            Las novèlas de Nicòla Faucon-Pellet, per la màger part, son bastidas d’un biais classic, çò que ne fa lor fachin. Dins un temps primièr, l’escrivana nos escalcís una situacion donada. Puèi, dins sos detalhs, expausa un quadre. En seguida pintra de personalitats, sovent estranhas e dignas d’interés. Enfin, ven la tombada que totjorn es susprenenta, coma conven per una novèla quand es condreitament bastida.

            Dins aquel recuèlh se rescontra tot l’umor que n’es capabla Nicòla Faucon-Pellet. Visiblament s’es fòrça amusada en escrivent qualques uns de sos tèxtes. Pensi entre maites a « Monsieur ». Mas dins aqueste se tracha mai que mai d’un umor desesperat. Son aquestes que permeton lo mai de prene de distància amb la vida. Son de los que libèran de las pesantors del viscut ordinari. Quand ne vira, dels tèxtes de Nicòla Faucon-Pellet avena una discreta e agradiva sensualitat. Sos personatges son a l’encòp de cap, de còr e de carn. Atal nos i podèm aisidament reconéisser, benlèu pas completament nos i identificar, mas si-ben-tant nos i reconéisser. Sèm aquí dins una literatura que jòga sus mantunes registres e que, pel plaser del legeire, jòga just.

            Nicòla Faucon-Pellet es un exploratritz de la psicologia umana e mai que mai de las relacions interpersonalas al dintre de la familha coma cellula de basa de l’umanitat e tanben al dintre del vilatge qu’es la collectivat sociala al pus prèp de las gents. Aquel trabalh d’observacion e de reflexion, l’autora l’aviá ja entamenat dins sos precedents obratges. Amb aqueste Lop de la Baltica, contunha amb acuïtat e benvolença. I vesem evoluïr de personatges amb lors qualitats e lors travèrses. Nicòla Faucon-Pellet los descriu coma n’a probablament rescontrats dins sa vida, mas sens jamai jutjar degun. A de moments, avèm l’impression de legir de cronicas vilatgesas al ras del quotidian. Mas un quotidian sublimat per una escritura a l’encòp prigonda e alèrta. Aquel biais de nos prepausar una pròsa domestica, a còps dobèrta sus l’immensitat del monde, sembla èsser la marca estilistica de Nicòla Faucon-Pellet. Un biais personal d’engimbrar sas narracions que me sembla original dins la literatura occitana, totas lengas confondudas. Per l’escrivana, coma per totes los artistas confirmats, l’unic es l’universal e se deu d’èsser cargat d’estetisme per quin mèdia que siá : musica, arts plasticas, arquitèctura, alestiment paisatgièr, etc… Aicí, Nicòla Faucon-Pellet nos l’apolidís de mercé sa mestresa del vèrbe e de la paraula virats e revirats en escritura.

            Aqueste recuèlh clau cinc novèlas e demest aquestas « Lo lop de la Baltica » qu’es la pus longa e que balha son títol al volume. De notar que caduna de las novèlas es introducha per una illustracion de la plasticiana valona Monique Smet. Aquestas nos son ofèrtas en color e sus de papièr de qualitat. Presentament, çò prepausat dins aquel obtatge me pareis èsser de dessenhs colorats. I a benlèu aquí un iatus entre aqueles dessenhs ninòis e la carga emocionala qu’avena de las òbras literàrias de Nicòla Faucon-Pellet. Ni per tot, l’imaginacion del legeire faiçonada per la lectura, se ven confrontar a l’imatge que balha Na Smet de sa pròpria lectura. Çò que provòca immancablament un descalatge, e doncas un plaser redoblat.

            Dins aquel obratge, d’unes faches banals s’acaban qualques còps per una tragedia coma dins « Achille le blaireau orphelin ». D’un autre latz, per la darrièra novèla del recuèlh « Lo lop de la Baltica », Nicòla Faucon-Pellet nos empòrta en Finlàndia dins los bagatges d’una detectiva. Aquí son figas d’una autra desca. Sèm introduches dins de paisatges immenses de glaç e de nèu. Descobrissèm una flòra e una fauna que nos cambia dels ambients precedents. Jos aquelas latituds, las colors son gaire ensolelhadas, nimai las atmosfèras plan caudas. Mentretant, las relacions umanas pòrtan en calor çò que lo temps doblida de porgir al país. Se defòra lo freg es sobeiran, lo dedins los ostals es sovent festiu e convivial. Los Escandinaus an dins lo còr l’arcolan que sovent lor manca dins l’encontrada.

            Nicòla Faucon-Pellet es probablament una granda e sensibla viatjaira. A pas sa pariva per nos escalcir un paisatge, nos descriure un ambient. O fa tanplan per un desèrt de sabla coma per la tondrà nordica. Es agradiu de se daissar emportar dins sas maletas e de prene l’avion amb ela. Mas, presentament, dins aquel tèxte de clausadura, se i es question de Lapons, de carn de rèn secada e de peisses còites a l’ast ; i es tanben question d’un cadavre a mitat rosegat per las feràmias. Mas aquí, chò ! ne dirai pas mai. Anna, la detectiva provençala mena l’enquista. Coma ieu la poirètz seguir dins sas mendres pesadas en legissent aquel libre que, ne soi solide, vos regalarà.

Pèire Rabasse

« Le loup de la Baltique / Lo lop de la Baltica » de Nicòla Faucon-Pellet.

Obratge autoeditat. Despaus legal : tresen trimèstre de 2012. 175 paginas.

at : nfauconpellet@gmail.com

La Coste

474 Route de Bidon

07700 St Remèze