L'escrivan e assagista catalan Rafaèl Margalef se moriguèt fa cinc ans

  L'escrivan e assagista catalan Rafaèl Margalef se moriguèt fa cinc ans. Èra un òme que crosèri dins la meu vida de militant nacionalista. Correspondèri brèvament un temps amb el. Per rendre un omenatge a n'aqueste grand nacionalista catalan e valent partidari de l'independéncia del seu país, ai tornat legir son libre "Nacionalisme, imperialisme e terrorisme". Rafaèl Margalef èra un òme pauc conegut. Los intellectuals e los mèdias francistas lo faguèron passar, a tòrt, per un incorregible utopista. Aquò se compren, foguèt mai reconegut en Catalonha-Sud que non pas en Catalonha-Nòrd, aquí ont militava (de fach demorava en Occitània, a Camps de l'Aglin).

  De sa vida sabèm plan pauc de causa per tant que lo libre pòrta pas enlòc de notícia biografica o autobiografica. Çò que ne podèm saupre es çò que transpareis a flor e a mesura de la lectura de l’obratge quand, s’aquò ne vira, l’autor fa allusion a son experiéncia pròpria. Rafèl Margalef visquèt son enfància e una brava partida de la seu vida al Sud, abans de venir trabalhar e s’installar a qualques quilomètres de Catalonha-Nòrd. Foguèt fondador, en 1986, d'Unitat Catalana.

  "Nacionalisme, imperialisme e terrorisme" es un ensag. Se tracha de la reflexion d’un nacionalista que prepausa de portar sa pèira al clapàs comun. Dins la primièra part del libre Rafaèl Margalef destria nacionalisme e imperialisme. Ensaja de balhar una definicion precisa a cadun dels dos concèptes. Relèva, plan solide, la confusion qu’existís practicament dins caduna de las lengas romanicas entre los vocables de « nacionalisme » e « imperialisme ». Una confusion entretenguda, a bèl espressi, per las ideologias imperialistas al primièr reng de lasqualas cal ben metre lo jacobinisme.

  Joslinha amb rason que lo substantiu « nacionalista » es interpretat pels imperialistas de las nacions opressoras coma quicòm de negatiu. A pus fòrta rason se los nacionalistas en question se batan tot simplament per far valer lors dreches nacionals dins lo cas d’unas nacions non encara establidas en Estat. N’es atal, plan solide, de Catalonha, d'Occitània e d’un autre fum de nacions del continent europèu. Lo cas que nos es mai conegut e malurosament familhièr es lo dels jacobins franchimands per losquals la quita existéncia de tot nacionalisme occitan lor sembla una aberracion de las bèlas e un crimi immesurable contra la rason de lor empèri. Fan coma s’èran eles plan plaçats per saupre çò qu’es la rason alara que son, o cal ben dire, immergits dins un deliri imperialista entretengut per un aparelh d’Estat quasi sovietic. Aquestas personas que negan, per ideologia plan compresa o alienacion, l’existéncia de las nacions còrsa, bretona, catalana o occitana son de fach, non pas mai dins l’encastre del nacionalisme, mas plan dins lo de l’imperialisme. Un nacionalista francés, un vertadièr (se se pòt dire tant es vertat que son escarses), seriá lo que reconeisseriá la nacion francesa tot en reconeissent las autras.

  Coneguda causa siá que i pòt pas aver de nacionalisme sens i aver d’inter-nacionalisme. E se tracha pas aquí de reconeisser sonque las nacions ja establidas e reconegudas per un Estat, mas totas la nacions. Se tracha pas tanpauc de reconeisser a las nacions palestiniana, curda, tchechena o quebequesa lo drech a l’independéncia per la refusar als Còrses, Basques, Catalans o Occitans. Es pr’aquò l’imatge qu’avèm de longa jos uèlhs, los que coma nautres, Occitans, banham de longa dins l’ideologia politica sostenguda e difusada per l’imperialisme francés. Vos tornarai pas far lo còp d’En Chirac, que, coma sos predecessors e sos successors a l'Elisèu, èra favorable a la diversitat lingüistica dins lo monde sancèr… fòra dins l’empèri francés.

  Per Rafaèl Margalef coma per Francés Fontan la fraternitat universala passa immancablament pel nacionalisme. Sol lo nacionalisme umanista es portaire de solidaritat e de patz. Pr’aquò lo pensaire catalan semblava pas de conéisser los tèxtes fondators de l’etnisme. Dins aquel libre i fa pas jamai referéncia. Per el coma per nautres al Partit de la Nacion Occitana, lo drech a l’autodeterminacion de las nacions, de totas las nacions, constituís l’escomesa umanista de complir. Aquela tòca es ni mai ni mens que l'aplicacion de l'etnisme. Un objectiu que participa a la supression de tot imperialisme. L’imperialisme demorant la « plaga que provòca la totalitat de las guèrras que se debanan de pel monde », nos disiá lo Paure Rafaèl Margalef.

  Dins son obratge, ont pren a testimòni l’istòria, Rafaèl Margalef torna subre la guèrra civila en Catalonha e las posicions catastroficas dels anarquistas de la CNT. Torna tanben subre la creacion de la primièra Republica catalana e lo refús caparut de la centrala sindicala de reconeisser la sobeiranetat de la nacion catalana. D’un costat refusèron un Estat catalan al nom de lor ideologia anti-estatala per, al meteis temps, prene de sètis de ministres dins lo govèrnament de la Republica espanhòla. La contradiccion los escanava pas ! Rafaèl Margalef o deplorèt amarament. Dins son obratge descriu l’absurditat d’aqueste comportament. Denonciá la CNT que preferiguèt, sens parpelejar, l’Estat-empèri espanhòl a l’Estat-nacion catalan. Aquò se passa atal quand l’imperialisme se va amagar dins un universalisme qu’a a véser amb tot, mas subretot pas amb la solidaritat inter-nacionalista.

  L’istòria quequeja e d’uèi encara los esquerristas de tota casaca denegan a las nacions sens Estat lo drech fondamental a l’autodeterminacion. D’aquel punt de vista an pas res a envejar als imperialismes d’extrèma-drecha. Denonciar aquel fach èra, entre maitas, una de las tòcas del libre de Rafaèl Margalef. Pas que per aquò aquel obratge s’amerita d’èsser legit. Se pòt encara crompar sus Internet.

"Nationalisme, impérialisme et terrorismes" de Rafaèl Margalef. Autoedidat. Tresen trimèstre de 1985. 235 paginas.