Cada còp que se vòl far quicòm de nòu endacòm, los ecologistas emponhan las alabardas e agantan los bloquièrs. Dins l’istòria recenta, qualques còps aguèron rason de combatre, d’autres pas. En matièra d’ecologia coma en totas causa : lo tròp gasta lo jòc. Cal pas passar de la rason al fanatisme e subretot dobrir los uèlhs sus las realitats tangiblas.
Mentretant, es vertat que de mai en mai de tèrras cultivablas s’alquitranan o se betonan per crear o alargar de zònas comercialas o industrialas. Mas i a tanben los lotejaments residencials que son levats de tèrra e que prenon, pauc a cha pauc, la plaça de las tèrras lauradissas. De mai en mai las aglomeracions s’espandisson dins totes los asimuts. Manca per qualques parçans de mai en mai rares ont la populacion a tendéncia a demesir, pertot endacòm mai en Occitània, la populacion augmenta. I a un cinquantenat d’annadas, per las annadas 1970, lo vèrso dels disques occitans portava un pichon encart ont èra mencionat la superficia e la populacion de nòstre país. A n’aquel moment la demografia èra de 12 milions d’estatjants. D’uèi la populacion d’Occitània es de 16,3 milions. Siá una aumentacion de 4,3 milions d’estatjants. Pas que per prene l’exemple del departament de Droma, en nòu ans, de 2008 fins a 2016, sa populacion cresquèt de 35 000 personas, siá a la gròssa de 3 900 personas per an. Parlem pas de las metropòlis que son Bordèu, Pau, Clarmont d’Auvèrnha, Tolosa, Montpelhièr, Marselha o Niça que creisson cada an un pauc mai. Fin finala i a pas que Lemòtges, la capitala limosina que demòra amb una demografia pauc o pro establa.
Aquel monde novèls son d’immigrats del Nòrd o del Sud que participan a l’aculturacion de la patria ; mas aquò son figa d’una autra desca. Cossí que ne vire, los cal ben lotjar e noirir que son pas totes de personas sens domicili fixe. Mas d’aquel creissament de populacion los ecologistas que manifèstan de longa contra la construccion de las zònas comercialas o industrialas ne parlan pas jamai. Es d’ont mai curiós que quand i a una dificultat endacòm, per la combatre se’n cèrca condreitament las originas. Es en corregissent l’origina de las causas que se’n fa desaparéisser las consequéncias, los efèctes. Mas aquí motus e crompa-te un chut ! De la subrepopulacion los politicians en general e los ecologistas en particular ne parlan pas jamai.
Segon las chifras de l’ONU la populacion mondiala èra de 6 miliards 956 milions 824 milièrs en 2010 per passar a 7 miliards 794 milions 799 milièrs en 2020. A crescut de 838 milions en dètz ans. Autras chifras espaurugantas : quand nasquèri en 1950, la populacion umana mondiala èra de 2 miliards 536 milions e 431 milièrs. Totas aquelas chifras las ai pas inventadas, son disponiblas sus Internet.
Tota aquela molonassa, es plan natural, vòl manjar, beure, se desplaçar. Per aquò far tiram totes sus las ressorsas naturalas. A tal punt qu’agotam lo renovelament natural de las ressorsas de mai en mai lèu dins l’annada. Anam drech a la catastròfa e a l’avaliment de la planeta. Anam a nòstra pèrdia. Totòm o constata e o ditz, mas degun gausa dire d’ont ven lo mal. Se al luòc d’èsser quasi uèit miliards d’estatjants dins l’ostal èrem pas que quatre miliards, auriam besonh de destrusir las riquesas naturalas aitant coma o fasèm ara ? Segurament que non. Mas ausissi pas degun parlar d’un problèma de subrepopulacion. Coma se lo contraròtle de las naissenças èra quicòm de tabó. Coma se la contracepcion e l’avòrtament existissián pas. Los pus temeraris denoncian amb rason las pollucions emesas pels avions e las veituras ; denoncian lo fach que d’unes produches travèrsan en avion la planèta per permetre a d’unes de manjar tota l’annada d’aliments fòra sason ; denoncian l’apauriment de las mars a causa de la subrepesca, etc… mas jamai remontan pas a la sorga del problèma : la subrepopulacion umana. Se l’umanitat vuèja las mars es pas per far perir lo pèis, es per lo manjar. Se l’umanitat desbòsca las darrièras selvas primàrias que nos demòran es pas pel plaser de las degalhar, es per aver mai de tèrras per cultivar e noirir los 250 000 pichons terrenals que naisson cada jorn. Segur que dins planes cases las causas se poirián enfaciar mens brutalament, segur que ne cal acabar amb los degalhatge aquí ont n’i a, mas aqueles perfeccionaments reglaràn pas lo problèma de fons qu’es lo de la subrepopulacion e dels contraròtle de las naissenças.
Sèm ara per ara en confinament per encausa de la pandemia de la covid-19. Las pandemias que son aparegudas aquestes darrièrs decennias, ebolà, SIDA, etc… a ne creire los scientifics, e i a pas de rason de los creire pas, vendrián de la proximitat totjorn mai estrecha entre los umans e las bèstias salvatjas o pas. A tè !.. Forçadament, l’uman totjorn mai nombrós es obligat de mordir suls territòris de las bèstias. Atal dins d’unas regions i a mescla entre los unes e los autres e es atal que los viruses passan d’una espècia a una autra. A çò que pareis que dins l’avenidor propdan, las transmissions riscan de se far de mai en mai nombrosas, emai aquò se compren. La causa es talament logica que n’es quasi mecanica.
Perqué aquel silenci eissordent tocant a la subrepopulacion umana ? Perqué aquel tabó que, se lo despassam pas, anam d’un biais segur a nòstra perdiá ? La responsa es per encausa l’obscurantisme de las religions e la cal pas anar endacòm mai. I a pas qu’a agachar lo mapamonde publicat per « Sciéncias e Avenidor » tocant a l’interdiccion de l’avòrtament per se mainar que los païses musulmans son totes contra, en defòra de la notabla excepcion tunisiana. La glèisa catolica es tanben contra e impausa son vejaire aquí ont es encara potenta. Es la rason per la quala tota l’America latina enebís l’avòrtament e tanben l’Africa sudsaariana a l’excepcion de la Republica d’Africa del Sud. Dins los païses crestians de tradicion protestanta coma l’America del Nòrd e Euròpa, l’avòrtament es autorizat. Mas en Euròpa avèm doas excepcions que correspondan als dos païses ont los papistas son encara capables de dictar lor lei : Polonha e Irlanda.
La conclusion que ieu tiri de tot aquò es que l’umanitat es a se suicidar (lo mot es pas tròp fòrt qu’es plan d’aquò que se tracha) per encausa de tabós religioses d’un autre temps. D’arcaïsmes culturals que quitament en Euròpa degun gausa pas denonciar. Soi atristesit de véser qu’encara en 2020 l’escurantisme e lo fanatisme religiós impausa a l’umanitat sas visions retrogradas e reaccionàrias. Sola la civilizacion de las luses serà capabla de salvar l’umanitat de la catastròfa ecologica deguda a la subrepopulacion. Se i capitam pas, las religions e lor irracionalitat nos menaràn en infèrn.
Sèrgi Viaule