Sèrgi Viaule : Le roman national français al desfís de l’extrèma drecha

"Le roman national français al desfís de l’extrèma drecha",

una analisi franco-francesa de Gerard Tautil

Lo FN, creatura monstrosa del sistèma jacobino-imperialista francés.

       Ja, tre la debuta, cal plan remarcar que lo libre pòrta un jostítol qu'es "al desfís de l’extrèma drècha". Analisar lo roman nacional francés per rapòrt a l’extrèma drecha es una opcion coma una autra, emai qu'èra de far e mercejam Gerard Tautil d'o aver fach. Cèrtas ! l’extrèma drecha francesa es ultrà-nacionalista e imperialista. Mas l'autor pòt pas èsser sens saber que l’extrèma drecha francesa es pas lo sol corrent politic a portar dins son ADN l'imperialisme francés. A legir son libre òm poiriá creire, a d'unes moments, que l'autor coneis pas lo contengut ideologic dels autres partits franchimands sus aqueste sicut. Fa mina de saber pas que totes los partits franceses sens excepcion, e quitament Euròpa Ecologia-Los verds, carrejan lo meteis roman nacional francés farlabicat, autoritari e exclusionista. Benlèu que dins qualques temps aurem l'astre d'aver del meteis autor un obratge que portarà lo títol : "Lo roman nacional francés, al desfís de l'extrèma esquèrra". Atal la cinta seriá boclada.

      A voler denonciar lo roman nacional francés que nos escana, es pas sonque l’extrèma drecha exque devèm desfisar, mas plan l'ensems del sistèma franchimand, un còp de mai de l’extrèma drecha fins a l’extrèma esquèrra. Cossí véser pas, per lo qu'a uèlhs, e ausir pas, per lo qu'a d'aurelhas, que totes los partits pausats sus l'escaquièr francés carrejan lo meteis complèxe d'una sembla-superioritat civilizacionala, de Napoleon a Jules Ferry e de Jean-Luc Melenchon fins a Marine Le Pen ? De la Confederacion Generala del Trabalh (CGT) fins al Movement de las Entrepresas de França (MEDEF), de la Liura Pensada fins a la Glèisa catolica, son totes a voler assimilar las nacions conquistas per l'Estat francés. Es una evidéncia que tot occitanista sap, mas que Gerard Tautil fa mina d'ignorar per çò qu'a totjorn agut de mal engolir que sos amics socialistas, e quitament los roges vius, los que presa lo mai, foguèssen sus aqueste sicut d'egals e de complicis de Marine Le Pen.

         Dins lo capítol primièr de l'ensag, Gerard Tautil nòta, a bon drech anar, que dins l'Estat francés "lo bipartisme tradicional a fach mèuca", mas pas una minuta se demanda pas se, justament, l'emergéncia de l’extrèma drecha seriá pas una marrida reaccion del pòble contra un sistèma politic francés volontariament basat sul bipartisme. Cadun sap que l'equitat e la democracia non saurián se passar de proporcionala. D'efièch, lo bipartisme es l'aplech logic d'un sistèma ont l'esquèrra e la drecha jacobino-bonapartistas an confiscat la democracia en refusant un foncionament democratic basat sus una representacion parlamentària proporcionala a la representativitat electorala efectiva dels corrents politics. Lo personal politic francés seriá pus nèci que los personals politics dels païses ont la representacion politica se fa a la proporcionala ? E se lo pòble s'èra refugiat, o puslèu fòraviat, dins l'ultrà-drechisme per trencar la partida de ping-pong entre una esquèrra autodeclarada de parlamentària e una drecha ela tanben autoqualificada de parlamentària ? Coma se totas las drechas, totes los centres, totas las esquèrras e tot autre corrent d'opinion avián pas, en democracia, vocacion a èsser parlementaris ? Me sembla aicí necessari de rebrembrar qu'al moment ont escrivi aquelas regas, l'enarca Emmanuel Macron del movement En Marcha!, amb 24,01 del cent de las voses al torn primièr de las darrièras eleccions presidencialas e lo FN amb 21,30 del cent de las voses venon de trencar lo carcan bipartista.

      E se la pujada del FN èra la consequéncia d'una incuria de l'esquèrra franchimanda que de longa refusa de modificar lo sistèma electoral e que, amb la complicitat de la drecha, fa passar en primièr sos intereses politicards puslèu que l'interés de la democracia ? Per las eleccions de 1986, l'esquèrra francesa acceptèt una part de proporcionala. L'extrèma drecha amb 9,65 % aguèt 35 deputats. Èra pas pro per entravar lo trabalh democratic. Malurosament, jol pretèxte fals que lo FN obtenguèt de qué crear un grop parlementari a l'Amassada Nacionala Francesa (seriá estat l'extrèma esquèrra o lo movement nacional occitan que seriá estat la meteissa causa), lo regime bonaparto-imperialisme tornèt a l'escrutin majoritari a dos torns. Mas aquela reaccion antidemocratica empachèt pas, dos ans pus tard, lo FN de far la meteissa resulta (9,66 %). Es possible d'imaginar que la proporcionala auriá permés l'espelida de mantunes corrents democratics qu'aurián empachats la pujada de l’extrèma drecha, demest aquestes, lo movement nacional occitan ? Mas los jacobino-imperialistas volguèron contunhar de se despartir la còca. Aquò jol pretèxte fallaciós, tornem o dire, qu'una Cambra sens majoritat amb lo det sus la cordura, seriá ingovernabla. Los jacobino-imperialistas franceses, de quina color que siàn, son pas monde de compromeses. An pas de soplesa democratica. Nautres, nacionalistas occitans o sabem ben pro per ne far los fraisses. An pas l'esperit pro dobèrt per imaginar d'aliganças de circonstàncias segon los sicuts debatuts. Per far cortet, los jacobins an besonh d'un emperaire (regime presidencial) e d'una Cambra que marche al pas de l'auca darrèr son emperaire-president. A n'aquel jòc lo regime bonapartista a jasilhat de mai bonapartista qu'el. A jasilhat d'un monstre. Es, evidentament, de pan benesit a la glèisa. Lo que bufa sus las brasas, abranda lo fuòc.

        D'aquela glaciacion politica lo monde n'an pro. Malurosament quand l'ideologia franco-imperialista es pertot e a totes los estancis, los ciutadans completament encluscats per una educacion e de mèdias orientats, vòtan franco-imperialista. Emai vòtan pel partit lo mai jacobino-imperialista que siá. Valent a dire lo FN. Es una evolucion psico-comportamentala logica. I a pas que los potonorses de l'extrèma esquèrra per se n'estonar. A fòrça de privar lo pòble de tot interés per la politica a causa de la confiscacion de la politica per una classa d'enarcas e d'una non-representacion proporcionala dels corrents de pensada, alavetz, lo monde son estats despolitizats. E quand lo pòble a perdut tota cultura politica, valent a dire tot sens critic, alavetz monta dins lo primièr tren que pòrta las colors francistas mai vivas. Ultra imperialista per ultra imperialista montan dins lo vagon mai ultra imperialista que veson passar. E que lo tren siá menat per la familha Le Pen o una autra se'n chautan, almens que lo tren avance d'aviada.

       L'excepcion del sistèma ultracentralizat franchimand fa que la presa de poder per un sol partit l'obliga de far mai de 50 % a las eleccions presidencialas e legislativas. Ça que la, dins aquelas condicions, es pauc probable que lo FN i parvenga. Pasmens, lo risc demòra. E se per malur lo FN arribava a passar la barra de la majoritat, del còp auriá tot lo poder e totes los poders. Finalament lo dangièr ven del sistèma jacobin francés que jòga a téner la mèca alucada. Dins una democracia sanitosa a la proporcionala un sol partit pòt rarament prene lo poder el solet. Es obligat de passar d'aliganças. Lo sistèma jacobino-imperialista francés es a se suicidar. Risca de se far sautar la cervèla d'un còp de FN. Se jamai lo FN veniá a aver de tres parts doas del Congrés ; Adieu la Republica ! Adieu la democracia ! Plan solide, ne sèm pas aquí e se buti lo rasonament gaireben fins a l'absurde, es per plan demonstrar que lo sistèma politic francés ultra centralizat es dangierós. Es aquela demonstracion qu'auriam presat trobar dins lo libre de Gerard Tautil. Mas l'avèm cercada de bada.

Question de terminologia.

        Coma totes los militants regionalistas, Gerard Tautil es incapable d'emplegar una terminologia adaptada als besonhs de l'analisi politica tocant a las relacions entre las nacions. Dins l'introduccion de son libre parla un moment donat de "procèssus colonial regional" per parlar del colonialisme francés en Occitània (parlatz d'un eufemisme !). Gerard Tautil, que coneissi plan, es pas jamai estat clar sus la question nacionala e subre los rapòrts de fòrça que d'unas nacions entretenon al detriment de las autras. En bon esquerrista format a l'escòla francesa, a pas jamai pogut admetre qu'Occitània siá una nacion. Desempuèi mai de quaranta ans frequenta al dintre de Regions e Pòbles Solidaris (RPS) los nacionalistas còrses, los nacionalistas catalans e los nacionalistas bascs, mas a pas jamai pogut pensar Occitània en terme de nacion. Accepta totjorn pas qu'Occitània, ela tanben, tenga sos nacionalistas. Es tot simplament un blocatge psicologic. Lo blocatge psicologic del colonizat largament estudiat dins d'obratges nombroses. Lo filosòfe de La Seina fa pensar a totes aqueles compatriòtas que serián capables de parlar la lenga nòstra per l'aver ausida en familha, mas que son incapables de far lo pas en causa que son estat abalits, formats e formatats suls bancs de l'escòla franco-imperialista. Per Gerard Tautil coma per Claudi Sicre i a una nacion basca al Sud de Bidassoà e pas al Nòrd, una nacion catalana al Sud per Pertús e pas al Nòrd. Comprenga qual poirà…

         Del còp, lo refús caparrut de l'autor de dire de blanc, çò blanc, e de nomenar per lor nom las causas, aquò fa que son tèxte es d'una confusion prigonda. D'alhors, talament prigonda que son ensag ven malaisit de seguir. La primièra causa de far per un assagista es, çò me sembla, ensajar de definir los conceptes e de se téner a n'aquestas definicions. Manca que, quand Gerard Tautil parla de nacion, òm sap pas jamai de que parla. Es talament imprecís dins son verbiatge que li arriba de parlar de " colonizacion de la financiarizacion ". Quand l'endoctrinament pren lo pas sus l'analisi aquò evita de parlar de colonizacion d'una nacion per una autra e, a l'azard Bautezar, de la colonizacion de França sus Occitània.

          D'un biais estranh Gerard Tautil planhís "La desintegracion de Libia, d'Irac e de Siria". L'autor sembla doblidar qu'en Libia i a de Berbèrs e qu'en Irac e Siria i a de Curds. Ademai, passa per silenci lo fach qu'aquestes païses an de frontièras artificialas eritadas del colonialisme dels sègles XIXen e XXen. Encara un còp, Gerard Tautil fa la demonstracion que s'es un especialista de las questions socialas, s'i entend coma de ferrar d'aucas tre que se tracha de question nacionala. L'autor deuriá tornar legir Francés Fontan, se jamai l'a legit un jorn. Mas per legir lo fondator del Partit de la Nacion Occitana, encara caldriá una cèrta larguesa d'esperit e una curiositat intellectuala per las produccions teoricas propriament occitanas.

Quand se parla mai d'islam que de roman nacional francés.

         Res de nòu jos solelh franco-esquerrista. Gerard Tautil torna reprene dins son libre la retorica de totes los que parlan d'islam sens jamai aver quitament legit lo coran. Coma totes los esquerristas congelats e quitament empeirats dins los esquèmas colonialistas del sègle passat, l'autor repetís a sadols que lo jiadisme es la resulta de las intervencions militaras occidentalas dins los paises dels dictators militars qu'èran Saddam Hussein e Kadhafi e qu'es El-Assad. Gerard Tautil coma totes los propagandistas occidentals d'extrèma esquèrra s'es pas encara mainat que i a pas jamai agut un sol país a majoritat musulmana que siá estat democratic. La sola "revolucion democratica" de la "Prima araba" mièja capitada es la de Tunisia. Mas dins aquel país tre las primièras eleccions democraticas passadas, los democratas son estats obligats de far aligança amb los militars per fòrabandir los islamo-faissistas. Atal, de mercés a n'aqueste arrengament an pogut preservar un minimum de laïcitat e de dreches per las femnas. En Egipte, los militaris tornèron al poder per esquivar, aquí tanben, la dictatura fanatica dels Fraires Musulmans.

      Dins aquel obratge, se diriá que Gerard Tautil recita son catequisme d'esquerrista bobò, tal coma es estat elaborat a París per l'esquèrra caviar. Pr'aquò, a d'unes moments, a de belugas de luciditat. Per exemple, quand li arriba d'escriure : "Lo frontisme es pas que la forma la mai acabada de la cristallizacion nacionala actuala", çò amb qué siem d'acòrdi (en defòra qu'auriá degut escriure "ultrà-nacionala" e pas " nacionala"). Sulcòp aprèp ajusta que lo programa del FN seriá "talament en fals aplomb amb las demandas socio-economicas". Alavetz, cossí esplicar que lo FN siá malurosament lo partit que remosa lo vòte obrièr e popular. Mas puslèu que d'ensajar d’analisar aquel transferiment d'electorat del Partit Comunista Francés al Front Nacional, Gerard Tautil preferís se far plaser e prene sos desirs per la realitat. Rai ! Que lo metòde Coué es una practica correnta en çò dels ideològues.

       Gerard Tautil ausís pas lo desrei del pòble occitan qu'aprèp aver patit una assimilacion francesa gaireben capitada, vei ara arribar una autra colonizacion de poblament. Una èrsa que vòl impausar, per l'assassinat e lo crimi de massa, una cultura de regression de la valors de convivéncia. De monde que meton en perilh l'egalitat de dreches entre los genres. Tantas causas que van a l'encontre de las nocions de prètz e de paratge qu'abitan l'èime occitan desempuèi l'Edat Mejana. Coma l'extrèma esquèrra francesa e sa sucursala occitana an pas jamai volgut reconéisser aquela remesa en causa de las valors umanistas e democraticas, l'electorat occitan, ara per ara completament aculturat e totalament deseducat politicament en causa de son fasti de la classa politica francesa, s'es liurat a son pièger enemic : lo FN. Gerard Tautil, coma totes los politicians regionalo-franceses, refusa d'admetre una analisi sociologica autra que la que li ven de París e a París los analistas prenon pas en compte l'especificitat nacionala occitana.

         Lo FN puja cada jorn en nombre de sufratges sus de questions d'immigracion, de seguretat publica, de libertat de consciéncia remesa en causa per l'islamisme ; mas Gerard Tautil e sos companhs, malgrat los massacres, refusan amb capiditge de prene aquelas questions en consideracion. Se los partits occitans son incapables de las abordar, perqué s'estonar alara que lo pòble occitan se vire del costat del sol que ne parla d'un biais descomplexat ? Emai se, plan solide, las solucions prepausadas per lo FN son demagogicas per una bona part. Gerard Tautil e l'esquèrra potonorsa respond unicament economia e social quand lo pòble pausa de questions de seguretat, de cultura e d'etica democratica. E se lo pòble occitan s'èra desviat e fòraviat en votar collectivament FN per memòria antica de son patiment d'intolerància religiosa ?[1] I a pas que Gerard Tautil  per créire que sens la lei trabalh del govèrnament Valls, lo FN fariá mens de voses. Contrariament a las esquèrras nècias, lo pòble occitan a d'aurelhas per ausir e d'uèlhs per véser. Lo pòble occitan se chauta coma d'una figa de las ideologias conglaçadas. Quand la realitat escapa als politicians del sistèma, el ensaja de servar l'essencial de las valors eticas de paratge (emai s'o formula pas atal). Lo terrible problèma que vei pas Gerard Tautil es que, d'aquestas passas, las gents per defugir lo faissisme musulman se van getar dins los braces del faissisme tricolòr. Allòc de luchar contra los dos, Gerard Tautil nos prepausa, per defugir lo faissisme tricolòr, de nos getar dins los braces del faissisme verd. Non mercés, Monsenh Gerard Tautil ! Un còp de mai la demonstracion es facha qu'es l'incuria de l'extrèma esquèrra que fa lo lièch de l'extrèma drecha.

             Vist lo perilh de la situacion i a urgéncia pels partits occitans d'endralhar de proposicions e una accion politica cap  a una rompedura radicala amb las politicas talas que son definidas a París. Mas per aquò, nos cal assumir nòstra realitat de nacion occitana rica de sas valors umanistas : prètz, paratge e convivéncia. Rason de mai per èsser al clar sus la question nacionala. Devèm, coma los Catalans, Escoceses, Basques, etc. desvolopar lo nacionalisme democratic e social qu'es totjorn estat lo del Partit de la Nacion Occitana.

Un autor pas totjorn aisit de seguir.

          Dins aquel obratge avem drech a un capítol intitolat "tempadura identitària e etno-nacionalisme". Per el tot etno-nacionalisme es forçadament associat a una "tempadura identitària". Totjorn dins la confusion, se pòt pas saber se jos aquel enonciat Gerard Tautil nos va parlar de son amic Francés Alfonsi, del Partit de la Nacion Còrsa, del President de la Generalitat de Catalonha o de la Presidenta escocesa. Totes etno-nacionalistas reivindicats e assimits. Mas non ! Gerard Tautil nos parla jos aquesta qualificacion de l'etno-imperialisme de Marine Le Pen. Los franco-regionalistas de la mena de l'autor son malaisits de seguir en causa de lor utilizacion asardosa dels conceptes. S'èsser etno-nacionalista es una tara, cossí se far que l'autor frequente desempuèi bèl briu los etno-nacionalistas còrses del PNC, los etno-nacionalistas catalans de l'Esquèrra Republicana de Catalonha e los etno-nacionalistas basques del Partit Nacionalista Basc ? Qualificariá aquel monde d'embarrats identitaris ? O alara l'etno-nacionalisme seriá marrit pels Franceses e pels Occitans (Gerard Tautil aborrís lo Partit de la Nacion Occitana) mentre que seriá bon pels Catalans, Escoceses, Flamands, Basques, etc… Tot aquò es plan irracional e marca los limits de son libre.

        Amb un pauc de sens es pas complicat de se mainar qu'efectivament, en França, de Marine Le Pen fins a Jean-Luc Melenchon en passar per totes los autres partits, se tracha pas aquí de partits etno-nacionalistas, mas plan d'organizacions etno-imperialistas que son totas -en defòra de lors opcions mai o mens socialas- per l'assimilacion de las nacions occitana, bretona, còrsa, etc.

         Gerard Tautil, dins aquel libre, torna sovent sus son antifòna favorita. Per el, lo terrorisme islamic seriá sonca la consequéncia de las intervencions occidentalas en Orient-Mejan. Debana lo cabdèl sens balhar d'argument. D'aquel punt de vista -e de plan maites- fa pas que repapiar la dòxa dels esquerristas qu’an perdut tot sens critic dels eveniments. Son nombroses atal dins lo mitan occitano-regionalista a repetir per ausir-dire. Dins aquelas condicions de pigresa intellectuala lo debat es clavat abans d'aver començat. Mas començam d'èsser acostumats a n'aquestes rasonaments a l'empòrta-pèça : tot anti-musulman es un racista. Coma s'èsser musulman, israelita o testimòni de Jehovà èra pas una causida personala ! Passem…

        Per Gerard Tautil la solucion per contrar las idèias de la drecha extrèma seriá d'enebir lo FN per çò que es vengut tròp popular ? La solucion seriá adoncas d'enebir lo pòble ? Nani Monsur ! coma o escriviá Robèrt Lafont, la solucion es de tornar captar l'atencion e l'interés del pòble per de proposicions politicas intelligentas, democraticas inter-nacionalistas e dobèrtas. Atal se desvirariá de las serenas del FN. Lo movement nacional occitan a son ròtle de jogar dins aquela amira. L'experiéncia còrsa es aquí per nos mostrar lo camin. A n'aquel prepaus, l'autor nòta condreitament qu'en Corsega "Mai qu'endacòm mai dins Exagonia, la variabla identitàriá e l'estrategia democratica dels nacionalistas còrses s'afortís coma la restanca incontornabla de cara a la drecha extrèma". Mas se legís la premsa nacionalista còrsa, aurà pas escapat a Gerard Tautil qu'aquesta a pas paur de tractar del sicut de la colonizacion de poblament e de denonciar los que se vòlon pas integrar a la cultura insulara.

L'esquèrra a abandonat lo combat per la laïcitat.

       Dins son analisi de la pujada espectaclosa del FN, Gerard Tautil passa per malha l'analisi del vòte femenin pel FN (que se poiriá almens far per sondatges). Probablament encara un vòte per desfaus vist que, paradoxalament, lo partit ultrà drechista es lo sol (o pauc se'n manca) a denonciar l'opression de la femna en islam e ja dins las banlègas de la metropòlis occitanas. Que pensa d'aquesta question Gerard Tautil qu'es pas el sens conéisser los trobadors, l'amor cortés, paratge e convivéncia ? L'opression de la femna tal coma lo fanatisme religiós son pas mai denonciats per las fòrças d'esquèrra. L'esquèrra a completament abandonat lo combat per la laïcitat, per la defensa dels dreches umans, per la libertat de consciéncia, per la democracia, etc. L'esquèrra europèa es completament demissionària davant l'islam ? Ont son passats nòstres ideals de 1968 ? Òc-ben, camarada Gerard Tautil te vau ajudar dins ta recerca del perqué lo FN es tan naut electoralament : entre maitas causas per çò que d'uèi, contrariament a las annadas 1970, una femna se pòt pas mai passejar en mini-gonèla pertot ont aquò li agrada. Perqué la femna a perdut aquela libertat ? La question es pas anodina.

         Solide que lo vòte FN es pas la solucion, solide qu'un faissisme nos salvarà pas d'un autre. Mas se lo movement nacional occitan, coma o fan los movements nacionalistas còrses e catalans, es pas capable de denonciar l'intolerància, lo fanatisme e totes los crimis que son comeses en lor nom d'aquestas passas ; alavetz aquò's serà lo sol partit qu'o denoncia que captarà l'interés dels ciutadans. A n'aquel prepaus remarcarem que los partits ultrà drechistas fan pas flòri en Catalonha-Sud, aquí ont la nacionalisme democratic catalan es fòrt, mentre que lo FN fa 40 % en Catalonha-Nòrd ont malurosament lo nacionalisme catalan es encara feble. Meteissa causa en Occitània, se lo nacionalisme occitan arriba un jorn a téner un discors de vertat al pòble occitan, aqueste, puslèu que se fòraviar dins l'imperialisme del FN, causirà sos intereses que se confondan amb los de la nacion occitana.

        Paure filosòfe de La Seina que repròcha a Na Elisabeth Badinter son femenisme laïc e sa lucha contra l'opression de la femna ! Devi comprene que l'autor d'aquel librilhòt es favorable a l'opression de la mitat femenina de l'umanitat ? Es malurosament çò qu'es escrich negre sus blanc e dins una confusion tota subrerealista dins aquel ensag islamolatre. Curiosament, dins aquel libre Gerard Tautil pren mai la defensa de l'islam que non pas d'Occitània. Parla praticament pas d'Occitània, coma se lo roman nacional francés s'èra pas fach sus l'esquina d'Occitània. Fa pas cap de proposicion politica concreta per sortir lo país de son estat de dependéncia coloniala. De fach, es mai a recitar son catequisme esquerrista (que recita remirablament plan desempuèi lèu cinquanta ans, aquò rai !) qu'a enfaciar un avenidor per la patria occitana. Contra l'opression que lo FN vòl impausar en Occitània, avèm de desvolopar jorn per jorn un nacionalisme democratic e social al rebat de çò que se fa dins los païses vesins de Corsega, Catalonha, etc.

L'esquerro-escurantisme contra las libertat individualas e collectivas.

          Jol pretèxte que lo FN nos prepausa una dictatura tricolòra contra la dictatura del coran e partent del postulat capbordàs que quand lo FN es contra quicòm, aquela causa es forçadament requista, los esquerro-escurantistas, empetegats dins una ideologia de corta vista, se ronçan al secors de l'islam. Talament plan que, coma o disiái pus naut, Gerard Tautil va fins a dobtar de l'umanista Na Elisabeth Badinter (e autras personalitas aparairas dels dreches umans)  e l’acusar de racisme e d'islamofobia. Fa pas aquí que repréner la logorrèa verbassièra dels Fraires musulmans que son eles qu'an lançat lo concepte d'islamofobia per empachar tota critica del faissisme religiós e atal l'impausar a la planeta tota. Emai an trapat, contra tota espèra, un resson e de relaisses quitament dins un Occident de las Luses e de la libertat de consciéncia. Los islamistas son en passa de ganhar lor escomesa quand òm vei de monde coma Gerard Tautil càser dins la trapèla. Que retenguèt lo filosòfe de La Seina dels filosòfes de las Luses ? Es pas per çò que la tirania sociala e imperialista del FN combat la tirania fanatica de l'islam que l'islam es pas tiranic. Per ieu, los enemics de mos enemics son pas forçadament mos amics ! Coneguda causa siá.

        Una bona part de los que se creson encara d'esquèrra tot en sostenent l'insostenible islam fan, coma o denoncia Hamid Zanaz dins son libre "L'androna islamica"[2], pròva de condescendéncia envèrs las populacions dels païses a majoritat musulmana. Las creson incapablas de se desbarrassar de la tirania e de l'obscurantisme religiós. Aquelas personas que son sovent agnosticas o atèas e que consideran que l'ateïsme es una evolucion culturala e sociala, agachan las populacions del païses a majoritat musulmana coma incapablas de defugir los comportaments retrograds. Lo filosòfe libertari argerian denoncia dins son libre publicat en occitan, lo comportament autièr d'aquestes esquerro-escurantistas que sostenon contra tota logica la terror sociala islamica. Non sauriái tròp convidar Gerard Tautil a legir los obratges d'aquel òme. Per un dels rares còps que se pòt legir un ensag sus la question en lenga nòstra, ne deuriá profeitar.

             L'autor provençal milita clarament contra la laïcitat : "La laïcitat desvirada ven una arma contra los islamistas supausats per çò que se conforman a una costuma vestimentària que pòt èsser pas que religiosa". Ite missa est ! » Per l'autor, a cima d'argument, totes los aparaires de la laïcitat que demandan son aplicacion estricta, la desviran tre qu’aquesta va a l'encontra de l'islam. Probablament pel sol plaser de secutar aqueles paures islamistas que, segon lo fin antropològue de La Seina serián pas que "supausats". A se demandar çò que l'autor fa dels qu'assassinan en se reivindicar eles-meteisses d'islamistas. Los chaples de Tolosa, París, Brussèlas, Montalban, Berlin, Niça, Londres, Colonha, Madrid, etc. etc. aquò se sap ben pro, son de chaples… supausats. Segurament un complòt d'aquestes afroses aparaires de la laïcitat e de la libertat de consciéncia. S'èra pas tan grèu, se'n poiriá rire. Finalament, la sola noveltat que porgís lo libre de Gerard Tautil al debat sus la pujada del franco-imperialisme ultradrechièr del FN en Occitània es que lo tchador, lo nicab o la burcà an pas res a véser amb la religion, an pas a véser amb l'opression de la femna. Seriá sonca la compausanta d'un vestit… folcloric. Es benlèu a fòrça de trabalhar sul terren que l'egrègi etnològue, autor aqueste libre, n'es arribat a n'aquesta conclusion ? Pus seriosament, me cal remembrar a mon amic lo tèxte del coran que sembla pas jamai aver legit : "Ò profèta ! Prescriu a tas esposas, a tas filhas e a las femnas dels cresents d’abaissar un vel sus lor cara. Serà la marca de lor vertut e un fren contra los prepauses dels òmes. Dieu es indulgent e misericordiós" (Sorata XXXIII, verset 57 de la traduccion de Kasimirski). Anam pas far un cors sus l'islam, mas ausiguèri totament sovent de personas dire peremptòriament, e de tota l’auçada de lor ignorància, que lo vel islamic es pas prescrich pel coran que se las pòdi ajudar, es amb plaser.

E Occitània dins aquò ?

           Me maini que dins aquel libre, que pasmens s'entitola "Lo roman nacional francés", se parla plan pauc d'istòria e d'aitant mens d'istòria farlabicada sus la quala es estat bastit lo roman nacional francés[3]. Se i parla encara mens de las relacions conflictualas entre la Resisténcia occitana e l'imperialisme francés. Vertat qu'Occitània es pas la preocupacion màger del regionalista Gerard Tautil. D'aquí per ieu l'interés plan limitat de l'obratge. Auriái presat trobar dins aquel ensag qualques pistas per contracarrar politicament lo roman nacional francés. Mas Gerard Tautil ditz pas res sus la situacion politica en Corsega ont pr'aquò l'aligança nacionalista entre autonomistas e independentistas faguèt recuolar, o puslèu empachèt l'emergéncia del FN dins l'isla. Auriá tanben pogut analisar cossí un nacionalisme democratic descomplexat poiriá en Occitània rendre fiertat e ardidesa al pòble occitan, al rebat de çò que se passa en Catalonha (emai se comparason es pas rason). Mas Gerard Tautil fa de politica a la franchimanda, segon los esquèmas de pensada franceses. Es pas un asard se se definís coma regionalista. Un concepte que, siá ditz de passa, faguèt flòri jol regime de Pétain. Me sembla que l'autor demòra embarrat dins los carcans ideologics alestits a París.

       Dins aqueste libre pas un mot tanpauc sus l'aligança nacionalista circonstanciala en Catalonha entre esquèrra intelligenta e drecha non mens intelligenta d'aqueste país per obténer, o almens temptar d'obténer, l'independéncia. Aquestas an daissat temporariament, al nom de l'interés superior de la nacion, la batèsta sociala. O puslèu, an convengut de la metre entre parentèsi lo temps, se ne vira, de la creacion de l'Estat catalan. Eles an sabut combatre lo roman imperial espanhòl que pretendiá téner la nacion catalana en servitud. D'aqueste costat avèm d'anar cercar de granas. Mas per aquò far cal aver l'esperit liberat dels modèls de pensada franchimands. I aurà pas jamai de libertat per Occitània se los quitis Occitans son incapables d'autonomia de pensada.

       Allòc d'emplegar los conceptes d'autonomisme, de nacionalisme o d'independentisme, Gerard Tautil parla de "fach regional". Semanticament aquò parla desperel. L'autor demòra dins l'encastre de la pensada franco-francesa. Dins aquestas condicions, que podiá porgir de nòu al combat occitan de liberacion nacionala ? Òm se seriá pogut esperar que Gerard Tautil enantigue almens la question dels dreches lingüistics refusats als Occitans, mas d'aqueste costat coma dels autres, res ! Lo tèxte se presenta coma un verbiatge confús, amb de frasas longas. Es semenat de recòrds istorics sens plan d'interés. Porgís una sola proposicion, la meteissa que fa l'autor desempuèi quaranta ans : "Una Euròpa de las regions". Mas totjorn per evocar pas una Euròpa de las nacions, de totas las nacions, emai las que son actualament negadas dins lor existéncia.

            A quitament pas notar que lo melhor antidòta al FN en Occitània èra la lucha de liberacion occitana. Qu'a las valors autoritàrias promòugudas per l'ultradrechisme francés, solas las valors umanistas del nacionalisme occitan podián far la contra. Que la recuperacion progressiva de nòstres dreches nacionals e la promocion de nòstra istòria èran a mand de far recuolar l'idra del faissisme francés.

                                                                                                                          Sèrgi Viaule

"Le roman national français" de Gerard Tautil. Edicions L'harmattan. Colleccion "Questions contemporanèas". Despaus legal : decembre de 2016. 120 paginas.

http://www.editions-harmattan.fr/index.asp?navig=catalogue&obj=livre&no=52277

NDLR

Aquel tèxt foguèt revirat en francés per Gèli Grande e publicat dins Lo Lugarn n° 122.