Quals son los Curds refugiats en Euròpa ?

          A Rabastens d'Albigés ai un coble d'amics actius dins l'organizacion de lor parròquia. E justament aquesta, caritat crestiana impausa, s'es mesa dins l'ase d'aculhir tres Curds del Curdistan autonòme e quasi independent, anteriorament colonizat per Iraq. Son totes tres, d'òmes de confession musulmana. Es important de notar lor apartenéncia religiosa per çò que ne poiriá èsser d'una eventuala persecucion, o pas. Sabèm que los Iezidis e los Crestians son persecutats en Orient-Mejan mas qu'o son pas al Curdistan. Fòrces son anats condreitament se recaptar al Curdistan, país de tolerància.

            Alavetz, aqueles Curds venguts de refugiats en Euròpa, i pòdon pas èsser venguts per de rasons de secutament. Lor país es securizat e tolerant (a pus fòrta rason per de personas apartenent a la religion majoritària). D'alhors, l'associacion d'acuèlh de Rabastens d'Albigés a de mal a fargar un dorsièr seriós de demanda d'obtencion d'un estatut de refugiat al prèp de las autoritats competentas. An pas res de far valer coma que aqueles òmes serián en perilh s'èran demorats al Curdistan. D'ont mai que n'i a un que ven de Sulaimanià, la vila-capitala completament securizada. Totòm un pauc al corrent dels afars de la region sap que fa un quinzenat d'annadas que la partida del Curdistan anteriorament jos dominacion iraquiana viu en securitat en defòra del front contra lo criminal Estat islamic. Se sap que l'armada peshmergada es d'uèi fòrta de 350 000 soldatas e soldats.

            Alavetz, aqueles tres "refugiats" sabon pas tròp qué invocar per justificar lor migracion. Atanben lor demanda d'estatut de refugiat pòt pas èsser examinada. Al moment que ne parlèrem amb los amics, las causas trigossavan en longor. Probablament que trigossan encara. Los benevòls de l'associacion, estrambordats a la debuta per lor novèla accion de benfasença, faguèron e lor possible, e capitèron, per trapar un albergament e de qué noirir aquel monde. Mas lèu, de veire lo comportament de lors protegits, comencèron de se descoratjar. A n'aquò mantunas rasons, mas n'escalcirai doas.

            La primièra es que l'associacion metèt en plaça de corses de francés per dire d'aprestar lor insercion sociala tanlèu qu'aurián obtengut lors documents oficials. Los "refugiats" anèron als corses regularament pendent un mes e mièg. Puèi, i anèron pas totes, puèi acabèt que degun i venguèt pas mai. Mas coma a mon vejaire aquela associacion mespresa aquelas personas fins a las considerar pas coma d'adultes, lor impausèron pas los corses. Impausan res en contrapartida de lor ajuda. Auriá e seriá estat la mendre de las causas de los constrénher per almens doas rasons : primièrament puslèu que de los daissar dins l'ociosetat, los corses èran un biais de los enriquir culturalament (plurilingüisme) e de lor permetre de s'inserir socialament. Segondament, l'albergament e lo noiriment deurián aver per contrapartida un minimum de trabalh que passava per l'aprendissatge de "la lenga del país d'acuèlh" (passem sul fach que precisament lo país d'acuèlh es pas França, mas Occitània). Que non ! Los tres gusasses probablament que pensavan qu'aprene la lenga del país salvator (en admetant que siaguèssen estats en dangièr al Curdistan) èra tròp lor demandar.

            La segonda causa que descoratgèt los amics (pr'aquò de monde d'una imbrandabla fe) es quand se trachèron de daissar pas completament desobrats aqueles òmes, totes tres pr'aquò dins la fòrça de la vida. Per dire que perdèssen pas completament pè amb lo trabalh, lor demandèron d'anar far doas o tres mièjas jornadas per setmana dins un despaus d'Emmaüs. Comprenètz que se trachava mai d'ocupacion socializanta que de trabalh. Aquí tanben, a cima de pauc de temps, aqueles òmes trapèron que lo trabalh demandat (arrengar e esposcar d'objèctes sus de laissas, mudar e adobar qualques mòbles, etc…) lor conveniá pas. Coma se qualqu'un que fugiriá vertadièrament la mòrt seriá pas content de trabalhar a far quin trabalh que siaga !

            Talament plan que lo vam generós de mos amics, lo darrièr còp que los vegèri, començava de se fendasclar. Son de "joves retirats" que cercavan una ocupacion umanitària. Aquò es tot a lor onor. Mas començan de ne tornar. M'expliquèron que de se trachar al quotidian d'aqueles "refugiats" èra vengut per eles "un trabalha a temps plen". Començavan seriosament de se n'alassar.

            Autra causa que me tirèt l'uèlh es l'afar de l'incendi del camp de refugiats de Grande-Synthe, dins lo nòrd de l'Estat francés. L'Estat d'acuèlh aviá fach lo necessari per establir un camp d'urgéncia, d'urgéncia cèrtas, mas un camp amb totas las necessitats igienicas indispensablas. Coneissètz çò qu'advenguèt : una bagarra frontala entre refugiats afgans e curds s'acabèt amb l'incendi generalizat del camp (sonca una infima partida foguèt salvada). Emai se lo politicament corrècte m'empachariá d'o dire (e d'alhors los mèdias se son gardats d'emplegar lo mot), se tracha plan d'un incendi criminal (es atal qu'o definís lo drech francés).

            Vau pas dintrar dins los detalhs de las mafiàs afganas contra las mafiàs curdas, just farai remarcar que normalament dins l'adversitat los umans an tendéncia de se porgir mutualament assisténcia e solidaritat. Visiblament es pas lo cas dins los camps de refugiats en Euròpa ont planes ensajan d'espleitar l'infortuna de son vesin. La solidaritat inter-nacionalista sembla pas de mesa alara qu'aquel monde an pas a se batre per subreviure vist que tot lo nesessari vital lor es fornit.

            Mon interrogacion es que se los Afgans e Sirians son efectivament en perilh dins lor país en guèrra, compreni pas que de Curds de l'Estat curd (l'apelarem atal emai s'a pas encara de reconeissença juridica oficiala) se vengan "refugiar" en Euròpa. Alara que -tornem o dire- son en seguretat dins lor país, alara qu'an un país a bastir, qu'an d'espitals, d'escòlas, d'universitats, de ponts, de rotas, a edificar ; qu'an una democracia e una administracion a construire, a far virar e a protegir ; que tot es de far o de melhorar, qu'an l'argent del petròli per o far ; alavetz, perqué d'unes Curds d'aquela part del Curdistan venon en Euròpa ? Fins a pròva del contrari, la libertat de consciéncia, l'egalitat dels sèxes e lo pluripartisme politic existisson dins lo país. An pas enveja de participar al referendum d'independéncia ?

            Francament, coma l'administracion dels servicis migratòris, vesi pas quinas son las justificacions de lor migracion en defòra de desembarcar dins de paises ont l'essencial es ja fach. I pòt aver talament de marridas rasons de venir canhardejar en Euròpa que francament m'interrògui.

            I a tant a far al Curdistan ! Bastir un país es un projècte talament estrambordant !..

Sèrgi Viaule