L’imperialisme dels sindicats franchimands per Sèrgi Viaule

L’imperialisme dels sindicats franchimands

per Sèrgi Viaule, P.N.O albigés

Me soi pas jamai fach d’illusion sus la capacitat dels sindicats franceses a prene en consideracion lo drech dels pòbles a lor autodeterminacion quand se tracha dels pòbles annexats a França per la fòrça. Totes los partits politics franceses, sens excepcion (i comprés lo partit ipocrita dels Verds que se ditz « federalista »), son jacobins e imperialistas. Aquo’s dins lor natura. Per çò que tòca dels sindicats, i fasem pas pro atencion, mas es la meteissa causa. Personalament poguèri pas jamai me sindicar a un sindicat francés per encausa de lor presa de posicion permanenta contra l’emancipacion dels pòbles ocupats per l’Estat francés. Es la rason per laquala, emai per èsser pas jamai estat ensenhaire, foguèri de longa sòci del Sindicat Occitan de l’Ensenhament. Del temps qu’aqueste existissiá encara. A n’aquel prepaus, caldriá que los occitanistas en general, e nautres, militants nacionalistas en particular, faguèssem un jorn la nòstra autocritica sus nòstra incapacitat de crear nòstres pròpris sindicats nacional. Cap de nacion se poirà pas jamai desliurar del jo opressor sens aver, al prealable, fargat sas organisacions politicas e socialas. Mas, tornem-­‐ne als sindicats franchimands ; totes complicis de la politica d’eradicacion de la nacion occitana. Se los podem metre totes dins la meteissa desca, pasmens, n’i a un que, de tot temps, es estat pus atissat que los autres a denonciar tota velleïtat d’emancipacion dels pòbles victimes de l’imperialisme francés. Los que seguisson un pauc l’istòriá del sindicalisme exagonal aurán agut lèu fach de reconéisser « Force Ouvrière ». Benlèu per amagar son incapacitat a emplenar son ròtle de defensor dels salariats, aqueste sindicat a totjorn fach pròva d’una rigiditat tricolòra sens bòlas. Aquela centrala es sempre estada prèp de l’oficina imperialo-­‐fanatica de la « Libre Pensée ». D’alhors, l’ancian Secretari General de « Force Ouvrière », Marc Blondel, es estat (benlèu que l’es encara ?) president de la federacion francesa de la « Libre Pensée » e tanben del « Comitat internacional de ligason dels atèus e dels liures pensaires ». Amb, e abans totes los autres sindicats franceses, « Force Ouvrière » denóncia tota avançada dels pòbles cap a lor liberacion nacionala. Ne foguèt encara lo cas fa pas gaire. Jean-­‐Claude Mailly escriguèt lo sièis de decembre de 2012 a François Hollande, lor President, per li significar que « La descentralizacion non deu èsser un procèssus contunh ». E lo « sindicalista », dins la seu letra al President, de se far de pensament quand constata que lo govèrn « transferís una quinzenat de grandas politicas o missions publicas de l’Estat essencialament cap a las Regions ». Que sapièssem, al PNO, nos siem pas mainats que los socialistas franchimands èran a balhar mai de libertat a las nacions oprimidas de l’Exagòn. Es malurosament pas l’acte III de la descentralizacion que nos farà avançar significativament dins aquel sens. Al contrari, avem a crentar que quand la lei, se lei i a, serà passada a la molineta del Parlament, ne demòre pas grand causa. Aquò empacha pas Jean-­‐Claude Mailly, e son sindicat francofanatic, de trapar de biçòls cada còp qu’ausís lo mot « descentralizacion ». Que ne seriá s’ausissiá los mots d’autonomia e d’independéncia ? Dins sa letra al President lo Secretari General del sindicat reclama quitament « l’arrèst de l’experimentacion agent per tòca la creacion d’una collectivitat unica en Alsàcia ». Qual sap s’aqueste « fòl de França » seriá pas prèste a desencadenar una tresena guèrra mondiala per tornar recuperar una Alsàcia que se vòl emancipar ? Una Alsàcia qu’es totjorn estada e que demòra alemanda. Qu’aquò li agrade o pas ! Jean-­‐Claude Mailly a paur d’un Estat « Que lisariá cap a un Estat federal ont las regions aurián de poder ». Amb aquò, lo President de la Republica se sentiguèt obligat de li respondre dins un corrièr en data del 28 de decembre de 2012. A prepaus d’una orientacion federalista de l’Estat, François Hollande lo rassegura « De cap de biais non sauriá èsser l’orientacion seguida pel govèrn ». Ja que los socialistas franchimands son estructuralament franco-­‐imperialistas, son pas las pressions dels francofanatics que los farà clinar per una solidaritat inter-­‐nacionala. Mesuram a n’aquestes eveniments politics tot lo trabalh que nos demòra de far per contracarrar l’encluscage ideologic dels annexionistas franchimands o afranchimandits. Mesuram tanben a n’aquestas fachas cossí siem luènh aquí del sindicalisme e de la defensa del salariats. Siem al contrari en plen dins l’accion e la pression politica. A despart d’aquò, l’eslogan enganaire de la centrala « Force Ouvrière » es totjorn estat « Lo sindicat que fa pas de politica ». Sols los innocents s’i daissarán prene. Pensi pas que i ague fòrces occitanistas sòcis de « Force Ouvrière ». S’èra lo cas, lor aconselhi aimablament d’esquiçar al pus lèu lor carta d’aderent FO. Avem pas a anar renfortir las organisacions enemigas. E es aquí que tornam a la question recurenta

téléchargez gratuitement Lo Lugarn n°107