La justícia es laxista. Es un fach que se pòt verificar cada jorn.

            A la risca de me far tractar un còp de mai de faissista, de racista e de nazi per qualques ideològs esquerristas (venent d’aquel monde es per ieu un signe de bona santat etica e lo contrari me seriá dolent), vau tornar sul refús per lo conse de Besièrs de maridar un òme qu’auriá quitament pas degut èsser sul territòri de l’Estat francés per tant qu’aviá recebut una Obligacion de Quitar lo Territòri Francés (OQTF). Se trachava d’un òme de 23 ans, de nacionalitat argeriana, tornèm o dire, condemnat a una injoncion de quitar lo territòri francés (OQTF). Aqueste arribèt en França a l'edat de 16 ans, e, ja a 23 èra estat condemnat per panatòris, recelaments e agressions. Quantes de còps ? L’istòria o ditz pas, mas remarcarètz lo plural portat pels mediàs.

Visiblament lo sacamand en question, dintrat clandestinament en França (e precisament en Occitània), èra pas vengut per s’integrar. Lo primièr gèste d’integracion seriá estat de procedir a una demanda d’immigracion legala. Al contrari, cal creire qu’èra vengut per se servir als despens dels autres. Lo delinquent aviá al seu passiu mantunes delictes. Sabi pas s’es anat en preson per totas sas malafachas, mas vist qu’ai pas res vist passar dins la premsa sus aquel sicut semblariá que non. Ne sèm arribats dins l’Estat francés a çò que los delinquents an pas mai a crénher la repression pr’amor que son rarament meses en preson per de delictes, emai se son multi-multirecidivistas. Crentan pas mai tanpauc la polícia a véser lo nombre ingerible dels refuses d’obtemperar, quand quitament ensajan pas d’espotir los policièrs.

La justícia es laxista. Es un fach que se pòt verificar cada jorn. Los policièrs o verifican bèls primièrs que, milanta còps, tornan agafar en flagrant delicte un delinquent qu’avián arrestat la velha dins la meteissa situacion. Una rason invocada, entre maitas, es que l’Estat francés manca de presons. Fa cinquanta ans qu’aquò dura. Que siá la drecha o l’esquèrra jacobina, a París totes los politicians an promés de bastir de presons quand èran dins l’oposicion, mas cap o an fach quand èran al poder. Dins aquel domèni coma dins plan d’autres « paraula de Francés, paraula de res ». Coma se França mancava de ciment, de rassièrs e de sabla per levar de presons ?.. Coma se mancava d’argent per bastir 20 000 plaças de preson de mai ?.. Bastir de presons es pas una question financièra ; es una question de volontat politica, de prioritat politica. A prepaus de delinquéncia, d’educacion e de repression, teni a precisar que soi educator especialisat retirat e diplomat en criminologia. Visquèri dangierosament dètz ans de temps al contacte permanent de grands criminals. O fasiái al servici de la justícia, e doncas de la societat, jos l’autoritat dels Jutges de l’Aplicacion de las Penas (los JAP). Disi aquò, non pas per me far relusir l’ego, mas per dire que coneissi un bocin la problematica.

L’insecuritat es un problèma politic evident que malurosament sols los partits d’extrèma drecha son capables d’analisar condreitament. Los que fan l’estruci e que refusan de reglar lo problèma de l’insecuritat s’estonan puèi de véser pujar l’audiéncia dels partits ultradrechistas. Los que passan lor temps a japar al faissisme, al racisme e al nazisme assetats sus lors patèrlas sens prepausar la mendre solucion a l’insecuritat, se trufan del pòble e lo pòble lor vira l’esquina. Se deman la drecha extrèma arriba al poder en França, poirà mercejar l’incompeténcia, l’incuria, la pigresa e la coardisa del demai de la classa politica francimanda.

            Per ne tornar a Besièrs, a fòrça d’arrestar lo delinquent argerian en situacion irregulara, la justícia acabèt, ça que la, per prononciar a son encontre una Obligacion de Quitar lo Territòri Francés. Mas, e la causa pareis completament subrerealista per dire pas capborda, la persona tocada per una OQTF es sonque « pregada » de quitar lo territòri. Aitant dire qu’es a son bon plaser, a son agrat. Amb aquò se cal pas estonar se de milierats e de milierats d’aquelas OQTF son pas executadas. Al lòc d’èsser arrestats e remandats dins lor país amb las manetas als ponhets, es sonque demandat als delinquents (lo sol fach d’èsser illegalament sul territòri es un delicte) d’aver « l’amabilitat e la cortesia de plan voler vos en anar s’aquò vos destorba pas tròp ».  

            Aquel Argerian, qu’aviá pas ges enveja de quitar un país ont se pòt panar, recelar e agressar sens riscas, se pensèt que se se maridava seriá pas pus fòrabandissable. Alavetz, demandèt a la comuna de Besièrs de lo maridar. Probablament que s’èra pas entresenhat sus l’etica e lo sens civic del conse de la vila. Se que non auriá saput que, condreitament, Robèrt Menard[1] coma ieu e totes los ciutadans senats es contra l’immigracion illegala. D’alhors quasi totes los païses del monde son contra l’immigracion illegala. En zappant m’arriva de véser de tròces d’emissions a la television ont se filma lo trabalh de las doganas en Australia, als Estats Units e dins d’autres païses. Quitament lo Canadà e plan d’autres Estats luchan contra l’immigracion illegala. D’un biais general la causa es evidenta mas val d’èsser precisada : tot çò d’illegal, per definicion tomba jol còp de la lei. Que los que son per l’immigracion salvatja ensajan de dintrar illegalament en Argeria, en Arabia Saudita o en Iran. Ne tornarem parlar quand tornaràn, se tornan un jorn…

            Lo pus terrible dins l’afar es que la justícia aviá balhat son fuòc verd al maridatge. Lo Parquet de Besièrs aviá balhat son acòrdi. Pr’aquò lo magistrat que faguèt la cofa podiá pas saber pas que l’individú èra « desfavorablament conegut dels servicis de polícia e de… justícia » e qu’èra jol còp d'una Obligacion de Quitar lo Territòri Trancés dempuèi agost de 2022. Valent a dire que lo paucval auriá pas degut quitament poder far sa demanda de maridatge a l’administracion. La justícia, que me demandi se val encara lo còp de precisar qu’es laxista, al lòc de far arrestar lo delinquent e de lo far expulsar en aplicacion de l’OQTF, « estimèt qu’existissiá pas pro d’indicis serioses per li permetre de presumir l’abséncia de consentiment matrimonial ». Autrament dich tractèt la possibilitat d’un « maridatge de convenéncia » sens voler véser que l’arganhòl aviá pas res a far sul territòri de l’Estat francés. Coma qué, un còp de mai, i a pas pus òrb que lo que vòl pas véser. I a pas pus fòl que lo que vòl pas percebre la realitat.

            Urosament demòra encara dins aqueste país de monde senats, coma Robèrt Menard, lo conse de Besièrs. O disi quina que siá sa proximitat amb tal partit francimand o tal autre. Cossí seriá possible de maridar qualqu’un que deuriá quitament pas èsser sul territòri ? Qualqu’un qu’èra present a Besièrs contra la lei ? Del sol fach d’èsser encara sul territòri, lo delinquent contraveniá evidentament a la lei. Sa demanda èra ni mai ni mens qu’una provocacion. Alavetz, Robèrt Menard l’auriá maridat que se seriá rendut complici del malfasent. En tota logica, coma oficièr de polícia judiciara (los conse son OPJ) o podiá pas far.

Li far una tala demanda èra sens comptar sus l’integritat del conse de Besièrs. Aqueste, per l’escasença, remembrèt condreitament « qu’en conformitat amb la lei, los estrangièrs desprovesits de títol de sojorn an pas vocacion a demorar sul territòri nacional. En l'abséncia de retorn volontari, se deu procedir a lor expulsion ». Mas la lei es pas aplicada. Pròva qu’o es pas, son de milierats los OQTF que se passejan en França en tota impunitat e d’unes a se voler maridar per poder demorar. Quantes son los immigrats clandestins a se passejar en Argeria ?

            Plan solide, totes los islamo-esquerristas de l’Estat, i comprés plan solide los islamo-esquerristas occitanistas, se son levats contra aquela « injustícia » del conse de Besièrs que ne patissiá un « paure » panaire, recelaire e agarridor dintrat illegalament dins lo país. Demest aquelas organizacions objectivament aligadas, se que non manipuladas pels Fraires Musulmans i aviá, e lo contrari m'auriá estonat, la seccion erautesa de la Libre pensée. Sabètz-ben, la que botèt en justícia la comuna de Vilanòva de Magalona per aver mes de panèus d’aglomeracion en occitan ! Aquestes dangieroses potonorses cridèron un còp mai al faissime, al racisme e al nazisme de Robèrt Menard. Quitament una cèrta premsa parisenca lor portèt ajuda per denonciar a longor de jornals televisuals (los famoses JT) lo crimi del demoniac conse de Besièrs.

            Se d’uèi fau aquel articlòt es per informar la populacion (per aitant que lo blòg del Lugarn siá legit per la populacion) que d’uèi, lo delinquent en question es, ça que la, estat arrestat. Es estat mes en retencion qualques jorns a Sèta, puèi condreitament expulsat en Argeria. Aquò es estat fach sus decision prefectorala. Fin finala rason es estada balhada a Robèrt Menard sus aquel punt, que, contra vent e subèrna, tenguèt cap. Mas d’aquela expulsion, logica e justificada, los potonorses n’an pas parlat. Lor es probablament demorada en travèrs de la gòrja. Fin finala, l’administracion a confirmat, de fach, la justesa del coratge e de l’intelligéncia del conse de Besièrs.

            Vos disi aquò que soi pas l’avocat de Robèrt Menard, e plan se’n manca. Mas coma disiá la Paura maire : Çò que se vei, s’amaga pas. Per quant a ieu, per tombar pas dins la glaciacion de l’ideologisacion, contunharai de dire de blanc çò blanc, de negre çò negre e de gris çò gris.

                Sèrgi Viaule